Een vreemd plekje

juli 1st, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Krabbels over kanker

29 mei 2009

Bezoek aan de huisarts. Ik heb al een aantal weken een wondje, een vreemd plekje op mijn borst dat maar niet wil genezen. Ik geef de nieuwe sport-bh van Bjorn Borg de schuld. Er vormt zich een korstje en dan is het weer open. Met enige schroom ga ik naar de huisarts. Ik voel me al snel een zeurpiet want er is toch niets aan de hand… Maar de huisarts weet het ook niet. Geen knobbeltje maar hij wil me niet naar huis sturen met een zalfje. We maken een afspraak voor een bezoek aan de mammapoli in Meppel.

11 juni 2009

Bezoek aan dokter Kusters. De chirurg van de mammapoli voelt ook niets en ziet er niets geks aan. Wat onrustig inderdaad. Voor de zekerheid maar even een mammografie en een echo. Ik neem de trap naar de boven om vervolgens mijn borsten plat te laten persen. Hier geen bijzonderheden maar dan de echo. Ik lig te wachten in een ruimte, op de achtergrond hoor ik zacht gepraat. Het duurt een poos maar dan is de radioloog er. De echo doet me denken aan de termijnecho’s die ik heb gehad bij de zwangerschappen van Ilja en Anatal. De radioloog zoekt naar afwijkingen en bijzonderheden. Helaas. Die vindt ze. Midden in mijn borst, achter het tepelhof is een plek. Tussen de 2 en 2,5 centimeter. Ze gaat direct door naar mijn lymfeklieren onder de oksel. Ook daar is een plekje, waarschijnlijk een kliertje die is opgezet, maar dat is niet ongewoon. De assistente legt uit dat ze direct puncteren om weefsel af te nemen voor verder onderzoek. Ik lig te trillen op de tafel. Kut, wat nu? Over een week zal er uitslag zijn. Ik mag naar huis. De avondvierdaagse is in volle gang. Met een hoofd vol watten loop ik door Steenwijk. Blij als ik mijn kinderen en Henri zie.

18 juni 2009

De eerste keer ben ik alleen naar het ziekenhuis geweest. Nu gaat Henri mee. We hebben de verschillende scenario’s besproken en een week tussen hoop en vrees geleefd. Het feit dat er twee plekken zijn heeft ons doen beseffen dat het serieus is maar wat er aan de hand is weten we niet. Dr. Kusters onderzoekt me wederom en voelt opnieuw niets. Toch heeft hij slecht nieuws. Onderzoek in het lab heeft vastgesteld dat er een kwaadaardige tumor in de borst zit. Van de lymfeklieren weten ze het nog niet. Er is onvoldoende weefsel uit de oksel afgenomen en dat moet over worden gedaan. Ik huil. Henri blijft rustig en regelt de afspraak voor een nieuwe punctie.

19 juni

De punctie in de oksel wordt stevig aangepakt. In totaal wordt er drie keer gepuncteerd en we zien een hoop vocht en bezinksel. Hopelijk is dit voldoende. We gaan weer naar huis. De uitslag komt weer een week later. Het is feest in Nijeveen, de straten zijn versierd maar dit jaar doen we het even rustig aan. Met een misselijk gevoel sta ik langs de kant als de buurt met Henri en de kinderen op de wagen langskomt. Volgend jaar weer!?

25 juni

We zijn weer bij Kusters. Eind van de middag en snel aan de beurt. Ergens ga ik er al van uit dat de lymfeklieren ook aangetast zijn. Ze zijn niet voor niets vergroot denk ik maar. Maar de punctie heeft weer niets opgeleverd. Er is niets gevonden maar gezien de aard en grootte van de tumor in de borst zijn er aanwijzingen dat er lokale uitzaaiingen zijn. In mijn rechterborst zit een ductaal carcinoom, niet-hormoongevoelig, met een doorsnee van 2,5 centimeter. We moeten besluiten hoe we verder gaan. Opnieuw puncteren, een schildwachtklierprocedure of een okselkliertoilet (alle lymfeklieren verwijderen). Gezien de tijd (ik wil niet langer wachten) en zo min mogelijk risico besluiten we naast de borstamputatie te gaan voor een klassiek okseltoilet (wat een rotwoord). We geven dr. Kusters een hand en ik zal hem pas weerzien op de dag van de operatie. Het wachten is nu op het bericht van het opnamebureau.

(6) Reacties | RSS Inschrijving