Chemoland

We gaan op vakantie naar chemoland! Volgende week woensdag zal ik vertrekken, mits de chirurg dinsdag de wond voldoende genezen vindt en het eens wordt met de internist. Daar ga ik vanuit, maar het goede nieuws kwam nog. Alle onderzoeken zijn goed verlopen, dat wil zeggen botscan, longen, lever, bloed, allemaal GEEN uitzaaiingen. Dat was waar ik op zat te wachten. We hebben het al gevierd met een heerlijk koud biertje! Afgelopen vrijdag hebben we tevens kennisgemaakt met de radiotherapeut in Zwolle, na de chemo starten we direct met bestralen. Ook hij was optimistisch gestemd en verzekerde me dat ik, gezien mijn vitaliteit na de operatie, de komende maanden goed zal doorstaan.
Morgen met z’n zessen naar Schier, uitwaaien en genieten van elkaars gezelschap. Na zoveel hectiek is dat even nodig. Alle hulp en ondersteuning was geweldig en we zullen het de komende weken nog zeker nodig hebben. Nu weer even op eigen benen!

Vieze voeten

De hele dag staan er onderzoeken gepland in het ziekenhuis. We beginnen de dag met de inspuiting van een licht radioactieve stof, als voorbereiding op mijn eerste glow-in-the-dark experience die later op de dag zal plaatsvinden onder een hightech zonnebank, zonder lampen maar met een ultramoderne gammacamera. Alles verloopt prima, de verpleegkundigen zijn lief en de wachtruimtes niet te vol. Tussen de afspraken door zoeken we verkoeling onder een parasol op de binnenplaats van het ziekenhuisrestaurant. Een grote kop cappuccino met een flinke laag geklopte melk staat op het tafeltje, mijn boek ligt er naast. Met een zucht leg ik mijn blote voeten op de terrasstoel tegenover mij. In de hoek van de binnenplaats zitten een moeder en haar dochter een ijsje te eten terwijl oma zit te knikkebollen in haar rolstoel. Een tafeltje verderop kijkt een bejaard echtpaar stuurs voor zich uit. Ik vraag me af wie van hen ziek is: de man met een meekleurende bril op zijn magere neus en met een lichte bruine broek slobberend om zijn benen, of de vrouw wier haar zo dun is dat haar hoofdhuid duidelijk zichtbaar is. Het is stijfjes over de plekken heen gekamd maar biedt geen dekking. Mijn echo van de onderbuik ging goed, volgens de arts heeft de lever een normale grootte. Voor het eerst, hoe summier ook, een positief bericht. We hebben vandaag nog een uur te gaan. Lees verder

Een shitdag

Gisterochtend zaten we met zijn allen aan de lange tafel broodjes te smeren. Met z’n allen zonder de oudste. Sinds kort heeft ze namelijk een ochtendhumeur. Sinds kort wil zeggen sinds ze vorige week jarig is geweest. Als puber heb je zo nu en dan recht op je eigen baaldagen. Vindt ze. Wij denken daar wel anders over maar het schijnt dat het weinig zinvol is om ’s ochtendsvroeg met een puber over verstandige dingen op een redelijke manier te praten. We laten het maar zo. We genieten van onze rust en laten de kruimels liggen. Lees verder

Controle van 14 juli

Vanmiddag hadden we de eerste controle na de operatie. De chirurg was tevreden over het genezingsproces. Mijn vermoeidheid was heel normaal en de wondvochtophoping ook. Tijdens een punctie is er het teveel aan wondvocht weggenomen. Een enorme spuit maar alles leek erger dan het was. Er is niemand flauw gevallen. Na de tweede keer puncteren slonk de hobbel en was mijn velletje weer strak. Volgende week dinsdagochtend hebben we een tweede controle en vervolggesprek. De uitslagen zullen dan allemaal binnen zijn. Voor nu is mijn voornaamste doel het herstellen van de operatie en genieten van de tweede vakantieweek!

Thuis

Daar ben ik weer en typ deze krabbel nog altijd met 10 vingers blind. Alles is zeer snel gegaan maar wel met enig voorbehoud! De wond is prachtig dichtgemaakt (zelfs de lijnen van het badpak blijven zichtbaar!) maar ook erg confronterend. Goed, de kanker is eruit en nu wachten op de nabehandeling. Ik ga braaf mijn oefeningen doen, bewegingen die ik voorheen zo poepsimpel vond…Van mij binnenkort meer mooie berichten!

Annemieke