De intercity

Eens in de zoveel tijd ontvlucht ik het dorp en trek ik met mijn knapzak richting de grote stad. Ik voel me echt één met het platteland. Ik geniet altijd verschrikkelijk van het pas gemaaide gras dat ligt te drogen op het land, de trekkers die ronkend hun sporen maken en de was die wappert aan de lijn. Maar toch moet ik er wel eens uit, het geeft lucht en licht aan mijn leven. Vrijdagochtend stond ik bezweet, altijd bang om te laat te komen, op het grijze, schrale perron. Klaar voor de grote reis. Lees verder