belgisch trottoir

Al vroeg voor de wekker afgaat schiet ik wakker met het puberliedje ’weer een mooie dag’. Langzaam laat ik me terugzakken in het mandje. Ik ronk rustig een poosje verder, dromend over de dag die komt. Even later ga ik er toch uit. Lui laat ik mijn benen bungelen over de rand van onze nieuwe Auping. Vermoeid en al lang genoeg wakker om fit te moeten zijn. Zwaaiend met de armen in duikvlucht schuifel ik langzaam door de slaapkamer, diverse kledingstukken bij elkaar verzamelend maak ik me klaar voor weer een mooie dag. De herinnering aan de dag van gisteren die gepaard ging met een flinke val zit me dwars.
Het voelde alsof iemand de benen onder mijn lichaam vandaan trok. Beduusd lag ik tussen de takken te kermen om hulp. Mijn hulphond snapte er niets van en likte mijn voet, onderwijl zocht ik troost in zijn bruine ogen. Opgelucht zag ik mijn dochter aan komen rennen.
In tussentijd kwam het openbaar vervoer langs. Net als een fanatieke hardloper en een koppel grijze duiven. Allen keken verbouwereerd naar een vrouw die potsierlijk tussen de hondenkak lag. Na wat gesjor kreeg ik mijn benen weer terug en gearmd liepen we richting onze veilige haven.
Ik krijg steeds meer respect voor onze zorgzame hulpverleners. Ik breng de ochtend door met een geriatrische fysio en maak kennis met het ‘Belgisch trottoir’, een oefenparcours ter verbetering van de balans. De looproute hoort recht en vlak te zijn, maar zit als je goed kijkt zit die bomvol met valkuilen. Ook in huis. Een vergeten schoen, een handgeknoopt kleedje, een vaas met zonnebloemen, een stoel die niet aangeschoven is. Valkuilen die ‘moeilijk validen’ een val kunnen kosten, of een stuk van een tand in mijn geval. Sinds kort ben ik van de gehandicapten en verbaas ik me hoe lastig dat is. Ik was vorige week in een restaurant waar de wc voor minder validen op slot was! (en nee, niet bezet). Een dag later kwam ik er één tegen waar de beugel zo strak tegen de muur was gemonteerd dat geen Belg dat ding naar beneden krijgt! Ach, de Belgen. Laat onze zuiderburen maar schuiven, met wat Vlaamse charme kan ik lachen om het onbenul en de onverschilligheid. En nu aan de slag om het huis te kuisen en dat gevaarlijke spul van het trottoir te verwijderen. Breed genoeg voor een fijn karretje. Allez vrouwtje, da’s dan uw voorland hè?

Stem of voeg toe aan :