Ik schrijf haar naam en lees haar woorden. Zo treffend geschreven, zo recht uit het hart. Wat een lef om je zo te laten zien, kwetsbaar voor alle spot. Het moest stoppen. Er moest een einde komen aan het schelden en dwars zitten. Voor een volle schouwburgzaal vertelde Fleur haar verhaal. Het werd stil en het applaus niet veel later was eindeloos. Lees verder
Geen Reacties | RSS InschrijvingDe eerste week vakantie hebben we achter ons. De kerstperikelen keurig doorstaan. Op een paar stressmomentjes na toen de courgettecake niet uit het bakblik wilde en niet veel later de mixer op hol sloeg, was er niets dan gezelligheid. Vol ongeloof kijk ik rond, nog maar een paar dagen en dan is het oudejaarsavond. Lees verder
Geen Reacties | RSS InschrijvingDe stad loopt langzaam leeg en ik haast me naar mijn auto. Wanneer ik door de passage loop, ratelen de rolluiken van de winkels naar beneden. In de schemerig hoekje voor een leegstaande winkel staat een groepje jongeren. Zwarte jassen en de capuchons diep over het hoofd. Ik versnel mijn pas en wanneer één van de jongens een stap naar voren doet en ‘Ook goeieavond’ roept, krimp ik ineen en kijk quasi geïnteresseerd op mijn mobiele telefoon. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving‘Nee, echt ze moeten het zelf doen. Ik wil ze best helpen, maar niet meer na acht uur ’s avonds. Dan lig ik op de bank. Gestrekt…’ Hoofdschuddend luister ik naar het geklaag van een vriendin die vertelt over de eerste weken van haar oudste kind op de middelbare school. Ouders met puberende kinderen hebben het zwaar. Pubers: ze willen niets, ze slapen het hele weekend, vergeten voortdurend afspraken en verdwijnen het liefst in hun laptop. Lees verder
Geen Reacties | RSS InschrijvingSinds een aantal weken hebben we twee kinderen op de basisschool en twee kinderen op het middelbaar onderwijs. Half om half, noemen we dat. Met de ene voet in de wereld van Top Model boekjes en het jeugdjournaal, met de andere voet in de wereld van huiswerk, toetsen en laptop-onderwijs. Het houdt je jong en maakt je oud. Lees verder
Geen Reacties | RSS InschrijvingAls je alles hebt, is het een uitdaging om eens zonder te zitten. ‘Ik kan heel goed zonder, hoor ik mezelf stellig verkondigen, het consuminderen gaat me al jaren goed af.’ Er zijn mensen die voor hun plezier twee weken lang zonder stromend water in een plaggenhut bivakkeren. De eerste dag was het nog even wennen, een klein stressmomentje toen de Ipad leeg was en de buitendouche koud bleek te zijn. Na twee weken komen ze stralend de hut weer uit. Als herboren roepen ze. Weer andere mensen gaan twee weken met allemaal onbekenden zonder voedsel op een onbewoond eiland zitten. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving‘En hoe is het met jou?’, een belangstellende vraag, simpel gesteld maar met veel meer lading dan die zes woorden kunnen bevatten. De vraagsteller bedoelt niet hoe het met mijn sporten is, mijn kinderen of de relatie met mijn man. Nee, de vraag betekent; hoe is het met je gezondheid. Is de kanker definitief vertrokken? Wanneer heb je weer een controle? Hoe leef je met een gehavend lichaam? Hoe is dat voor je kinderen? Hoe is het voor je zus en moeder? In een zin ligt zoveel meer. Lees verder
Geen Reacties | RSS InschrijvingOndanks de recessie of misschien wel dankzij de recessie is het aanbod tijdschriften explosief gegroeid. Voor iedereen is er wel een blaadje. Voor het esoterische type de Happinez , voor het trendy type zonder geld de ‘1001 woonideeën’ en nu is er ook voor al die vrouwen die dromen van een leven à la Linda de Mol ‘Gooisch’. Een lifestyle magazine over het echte Gooische leven. Dus ook over de schaduwzijden van het leven rondom de bossen van Baarn. Met artikelen als: ‘Geldproblemen in je huwelijk’ en ‘Van villa naar huurhuis’. Heerlijk pakkende ellende. Lees verder
Geen Reacties | RSS InschrijvingGeboren in de jaren zeventig, dus emancipatie was voor mij een geliefd onderwerp voor discussies. ’s Avonds na het eten werd er bij ons thuis stevig gedebatteerd. Over kernenergie, dierproeven en vrouwenemancipatie. Regelmatig verdween een van ons van tafel stampvoetend naar boven. Gelijke rechten voor man en vrouw, gelijke kansen voor man en vrouw. Vol vuur wierp ik mij in de strijd om duidelijk te maken dat meisje net zoveel kunnen bereiken als jongens. Wat is daar nu van overgebleven? Lees verder
Geen Reacties | RSS InschrijvingKoud terug van vakantie word ik overvallen door een horde van overambitieuze lijsttrekkers. Op de billboards langs de kant van de weg staren ze mij aan. Nog een week te gaan, de oproepkaart ligt verbleekt tussen de vakantiepost geduldig te wachten. Wanneer ik in de stad regelrecht in zo’n verkiezingsfuik loop word ik er moedeloos van. Lees verder
Geen Reacties | RSS InschrijvingMet enige regelmaat schuif ik de bank door de woonkamer en plaats stoelen in een nieuwe opstelling. Met als gevolg een onrustige hond, dikke stofwolken en kinderen die blij voetje van de vloer spelen. ‘Bij ons in huis is het niet netjes.’ Geërgerd kijk ik de jongste aan. Met moeite legt ze uit dat het anders is bij anderen. ‘Ja hoor, nou dat weer ‘, mopper ik ongeduldig. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving‘ Ik geloof nooit dat ik hier ooit normaal over kan praten’, met dichte neus en samengeknepen keel probeer ik te slikken. Als een foto uit een ver verleden komt het beeld boven drijven. Alweer drie jaar geleden had ik dit gesprek. Intussen gaat het leven door, krabbel je weer overeind en pakt de draad weer op. Tot dat. Totdat je geconfronteerd wordt met berichten over het kankerevenement op de Alpe d’Huez. Lees verder
Geen Reacties | RSS InschrijvingIedereen vind zijn of haar kind speciaal. We kijken met een paar reuze oogkleppen naar ons kind; hoe het zich beweegt, hoe het praat en hoe het eet. Het liefst de meest ingewikkelde groentes en uitheemse gerechten. ‘ Ach, sushi, ze kunnen er geen genoeg van krijgen!’ Ik krimp in elkaar, de avonden waarop wij met moeite de kinderen wat blaadjes andijvie naar binnen schoffelen zijn lang en onprettig. Lees verder
Geen Reacties | RSS InschrijvingNederlanders leven op te grote ecologische voet. We consumeren te veel, produceren te veel en doen dit niet duurzaam. ‘Hoeveel aardbollen heb jij nodig?’ Ik twijfel en start dan de test van het WNF. Ach, het zal wel meevallen denk ik nog: tenslotte zijn we allang uit de luiers, kopen groente bij de tuinder en eten sporadisch een stukje vlees. Lees verder
Geen Reacties | RSS InschrijvingIk ben gek op de rariteiten van een rommelmarkt. Op zoek naar bijzondere zaken passeer ik afgeragde borstkolfapparaten, lege hamsterkooien met reuze achtbaan en tientallen elektrische voetenzakken. Mijn kinderen hebben enkel oog voor barbies met ontploft haar in een strak lycra pakje, waarvan we er al een dozijn in de kast hebben liggen. Onvermurwbaar sleur ik hen mee met het vooruitzicht van een mierzoete oranje tompouce. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving