december 31st, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, december
Het is nog vroeg als ik wakker in mijn bed lig. Buiten is het donker. Het is slechts een paar dagen en dan vieren we samen Kerstmis, het feest van het licht. Ik tast naar het knopje van het bedlampje en tuur naar de verlichte cijfers van de radio. Te vroeg om er uit te gaan maar de warmte van het bed kan me niet in slaap krijgen. Het bittere besef van de werkelijkheid dringt zich aan me op. Een paar straten verderop zullen de lampen nu ook zijn aangegaan en worden er voorbereidingen getroffen voor een definitief afscheid. De dekens drukken zwaar op mijn borst. Heel stil blijf ik liggen. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
december 20th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, december
Het begint te schemeren en de autolampen verlichten een glibberig spoor van ijs en sneeuw. Voorzichtig schakel ik terug en probeer niet te remmen. In het kanaal naast de weg glimt het donkere ijs. Ik houd mijn blik stijf gericht op de weg. Mijn gedachten dwalen af naar wat te doen als je met auto en al in het water terechtkomt. Moet je onder water nou naar het donkere gat zwemmen of juist naar het licht toe? Ik schuif de stoel nog wat naar voren en volg de achterlichten voor me. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
december 15th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, december
De koelkast puilt nog uit van de chocoladeletters maar ik kan niet wachten om de volgende fase vol in te duiken. De kerst. Ruim drie weken nog te gaan maar gisterochtend kroop ik door het stof op de vliering op zoek naar alle ballen en lichtjes. Twee verhuisdozen met een allegaartje aan decoraties, van zilver naar oranjebrons. Sinds een aantal jaren ben ik helemaal in de retro ballen met kleuren als mintgroen, roze en turkoois en mijn vorige kerst kon niet meer kapot door de aanschaf van een lichtblauwe glitterpiek uit 1965. Hoe ver kan je gaan? Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
december 3rd, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, december
Als ik de gordijnen optrek zie ik een witte laag over het gras liggen. Hippe schooljeugd slingert in alle vroegte door de mist voorbij. De school ligt zes kilometer verderop maar met een iPod in de oren gaat het lekker snel. Een buurmeisje steekt even vlug haar hand op. In de brievenbus liggen twee vroege kerstkaartjes en de krant. Langzaam loop ik terug naar de deur. Binnen is het warm. Van grote hoogte laat ik me in de stoel vallen. Zucht. Nog even en dan huppel ik weer door het huis. Voorlopig nog niet. Tijd voor een blik op de buitenwereld. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
december 1st, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, december
Ik had mijzelf voorgenomen om niet over Sinterklaas te schrijven maar vanochtend kreeg ik een noodkreet binnen en kon ik het niet laten om hier even bij stil te staan. Mijn zus belde mij met de mededeling dat haar oudste nog altijd gelooft. En daarbij ook nog de enige gelovige in zijn klas is. Even stond de wereld stil. Geloven in iets is altijd lastig, zelfs voor zoiets triviaals als Sinterklaas. Met enige trots zie ik daar een jongen van acht dapper ingaan tegen zijn klasgenoten. Respect, neef! Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
november 20th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, november
Op de parkeerplaats voor het dorpshuis is het een komen en gaan van auto’s. Bij de ingang staat een rij wachtenden. De jas over de arm, de mouwen opgestroopt. Klaar voor de prik. De sfeer is opgewekt en wat lacherig. Al tijdens de zomervakantie werd heel Nederland moe van het bericht over de nieuwste griep die er aan kwam. H1N1, helemaal uit Mexico. Het grote aftellen kon beginnen en nu is het zover. De hele week zag ik op televisie beelden van huilende kinderen die vastgehouden werden door strenge verpleegkundigen. Gelaten liet ik het over me heen komen. Met mijn laatste inenting in herinnering kwam de geur van marmoleum bij me naar boven, de meetlat aan de muur en de kist met derdehands speelgoed. De wijkzuster liet me blokjes stapelen en op een onbewaakt moment kreeg ik een prik in m’n bovenarm. Woedend was ik. Bij het naar bed gaan keek ik m’n moeder pas weer aan, dit zou me niet meer gebeuren. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
november 18th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, november
‘Zocht je iets speciaals?’ De jonge verkoopster kijkt me vriendelijk aan. ‘Ach ja,’ aarzel ik, ‘iets speciaals…’ Vanochtend stond ik voor mijn kledingkast en heb ik met een armbeweging de hele boel eruit geveegd. Zo, dat ruimde op. Tijd voor wat nieuws, maar wat eigenlijk? Onverbiddelijke consument, dwangmatige spender of troost-shopper; er is altijd wel een reden te bedenken om de winkel in te duiken: feestje, verjaardag of het einde van zes keiharde chemokuren. Vijf maanden kaal-, moe- en misselijkheid. Dat schoonheid van binnen hoort te zitten en niet aan de buitenkant klinkt prachtig maar in de praktijk liggen de zaken bij mij helaas anders. Het is pech hebben voor iedereen met een grote neus, te kleine ogen of de kin een tikkie terug; je zult er mee moeten leven, maar ik ga voor de binnen- en buitenkant. Alhoewel.. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
november 12th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, november
Het is mistig, de autoramen beslaan en ik geef de airco een flinke draai. Alles is nat, de bomen, de bladeren op de grond en de fietsers die stuurs langs de auto laveren. Een doordeweekse dinsdagochtend en er staan welgeteld tien auto’s op de ruime parkeerplaats midden in het bos. Ik ben één van de gelukkigen die in deze druilerige herfstochtend de vochtige boslucht kan inademen, door de zompige sporen van het ruiterpad kan springen terwijl mijn laars zich vastzuigt en pesterig blijft staan in de modder. Onderweg zijn we het plaatsje Tuk gepasseerd, lage hobbyboerderijtjes met nog nèt niet genoeg truttigheid om door westerlingen gekocht te worden en daarbij: welke allochtoon wil er nou in Tuk wonen? Het theehuis is gesloten en de punt van de houten uitkijktoren verdwijnt in de mist. Tijd voor een herstelwandelingetje. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
november 8th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, november
Als je kinderen krijgt ben je voor de rest van je leven bezig met verzorgen en opvoeden. Over dat opvoeden hadden we nog nooit een boek ingekeken, laat staan een langdurige cursus voor gevolgd. Je doet eigenlijk maar wat. Intuïtief. Maar soms bekruipt me de vraag of we het wel op de juiste manier doen. We bedoelen het allemaal wel goed, maar ja, met de beste bedoelingen zijn de grootste oorlogen begonnen, ik bedoel maar. Lees verder
(1) Reactie | RSS Inschrijving
november 5th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, november
‘Mam, ken jij het volkslied?’ ‘Mwah,’ mompel ik, lezend in de ochtendkrant die voor me op tafel ligt, ‘het eerste couplet denk ik. Zo’n beetje..’ Ze schudt haar hoofd, dat had ze al gedacht. Dat volkslied is toch iets om trots op te zijn? Een lied dat ‘ons allemaal bindt’. Ik kijk haar meewarig aan. Het liefste zou ze willen dat iedereen alle vijftien coupletten uit het blote hoofd kent. En het dan elke dag uit volle borst zingen, de voeten stevig op de grond. Volgende week overhoring. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
oktober 30th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, oktober
‘Elke morgen wakker met een wijsje in mijn hoofd, als ik binnenkom dan rinkelen de ruiiiiiiiiiiiiiten!’ Vol overtuiging staat ons ‘kinderen-voor-kinderen-kind’ met de handen dramatisch op het hart haar ‘ding’ te doen voor een denkbeeldig publiek. Eén keer op een zaterdagavond met je kinderen naar het juniorsongfestival kijken en wekenlang word je getrakteerd op liedjes die gaan over kinderleed. Leuk? Normaal wel. Nu niet. Bij mij komen de deuntjes tegenwoordig tussen de oren en willen ze er niet meer weg. Chemobrains. Nadat het gisterochtend eindelijk lukte om het riedeltje weg te concentreren, werd het prompt opgevolgd door de melodie van mijn mobiele telefoon. Aan één stuk door: dadada da dadada da dadada da-dààààh. Nokia-tune. De hele dag hetzelfde getetter door mijn hoofd. Vannacht schrok ik wakker en met de ogen vol slaap lag ik naar een stille lijn te luisteren. Totaal van de regel heb ik vanochtend de melodie veranderd. Dan liever iets tropisch en warms. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
oktober 27th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, oktober
Wil je mijn vriendje zijn? Hoe knullig het ook klinkt, vriendjes willen we allemaal. En hoe doen we dat? Juist. Door te netwerken en groepjes te maken. Het netwerken zit ons in de genen, in het bloed. We kunnen niet zonder, het geeft ons bestaan structuur en zin. Wie ben je, wat doe je en nog duidelijker: met wie ben je. Ons hele leven lang zijn we bezig ons bestaan vast te leggen in clubjes, dwarsverbanden en netwerken. Netwerkenderwijs creëren we een ‘sociaal profiel’. Lekker makkelijk zo’n etiketje. Ik heb me altijd tegen dat profileren verzet, maar zonder veel succes. Al voelen we ons nog zo uniek en bijzonder, iedereen gaat hup, in een hokje. Hoe hard je het ook probeert, je ontkomt er niet aan. Van kleuterschool tot rustoord. Zijn het op de kleuterschool de zonnetjes – vrolijk en blij -, de maantjes – rustig en stabiel – of de raketjes – energiek en luidruchtig-, in de ontmoetingsruimte van het verzorgingstehuis zijn de kaarttafels verdeeld tussen boeren, burgers en buitenlui. Het is ‘des mensch’. Samen is vertrouwder dan alleen. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
oktober 15th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, oktober
Met de afstandsbediening in de hand lig ik rillerig op de bank. De oude slaapzak maar weer eens uit de kast getrokken, kop thee met een reep Tony Chocolonely bij de hand. Ik ben wel toe aan iets ‘leuks’, maar wat? Mijn favoriet, de pinguïns van Madagaskar zijn al lang geweest. ‘Yo Skipper! We are on a special mission. Are you ready for it?’ Na dit curieuze hoogstandje tussen de voor de rest tenenkrommende rommel van Comedy Central, zap ik gedachteloos verder en beland bij een serieuze zender. In beeld verschijnt een frisse West-Friese kop. Sportief, leuke blauwe ogen. Hij is de eigenaar van een bank, helemaal van onderaf aan begonnen, met niks. Als kijker heeft hij direct mijn sympathie. Een nuchtere, eerlijke man. In een volgende shot zie ik een dun hoofd verschijnen, een advocaat. Weer van die blauwe ogen, maar nu bijgestaan door een harde, sarcastische glimlach. Klaar om te overreden of belachelijk te maken. Brrrr. Ik trek de slaapzak nog wat hoger op en zoek naast de bank in de grote uitdeelzak naar het laatste zakje paprika chips. Mijn dagelijkse portie chemo-chips, sorry kids, we are on a special mission! Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
oktober 15th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, oktober
Telefoon. Het is m’n oudste neefje. De Harry Potter van de familie. Hij heeft volgende week een spreekbeurt en wil wat informatie van mij hebben. ‘Tuurlijk jongen, vraag maar raak’. Ik doe de deur naar de woonkamer dicht om het gegil van onze kinderen te dempen die onder aanvoering van de jongste karate oefenen. ‘Waar ga je het over hebben? Het heelal, tropische vissen, de prehistorie?’ Nee. Hij wil het over kippen doen. ‘Leuk’, reageer ik. Enigszins teleurgesteld pak ik een keukenstoel om deze boodschap op me in te laten werken. Informatieverwerking, spreken in het openbaar, presenteren, ze kunnen er niet jong genoeg mee beginnen. Als je de debating programma’s op televisie ziet dan voel je toch die lichte druk om net zo goed te kunnen discussiëren, pareren en debatteren als de Griekse wijsheren. Goed, kippen dus. ‘Hoeveel tijd heb je’, vraag ik hem. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
oktober 10th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, oktober
‘Wat ga jij straks doen na school?’ Twee meiden bij de bushalte. Lange haren, strakke broek en een grote tas van H&M aan hun voeten. ‘Mwah’, kauwt de ene, ‘iets met uiterlijke verzorging’. ‘Hee, dat lijkt mij nou ook wel leuk’, echoot de ander. De kaken gaan nog een tijdje op en neer en met grote belangstelling worden de scooters bekeken die langs knetteren. Onopvallend zuchtend stap ik over de plastic tassen en vervolg mijn weg naar de speciaalzaak voor protheses. De oude sok werkt niet meer en het is tijd voor een beter front. De zaak is half verborgen tussen twee scheefhangende herenhuizen. In de smalle etalagepui staan aangeklede poppen met zachte lingerie in lichte pastelkleuren. De folder beloofde me het herstel van mijn ‘vrouwelijk silhouette’ en een ‘gevoel van zekerheid en zelfvertrouwen’. Tja, daar kun je nooit genoeg van hebben in tijden van crisis en dus maakte ik een ‘vrijblijvende afspraak’. Aarzelend druk ik op de bel. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
