Geheugenapotheek

Wanneer de kordate röntgenassistent mij de tunnel inschuift en nog even mijn koptelefoon rechtzet, dwaal ik af in mijn geheugenapotheek. Ik ben op zoek naar rust en ruimte. Wanneer de pneumatische herrie rond mijn hoofd dendert, zie ik voor mijn geestesoog het stoffige pad kronkelen naar het oude Franse stadje. Bij elke bocht neemt het gevoel van stilte toe. Het is of ik vrij kan ademen en door de weldaad van licht voel ik me langzaam sterker worden. Met een vage glimlach zie ik de krom gegroeide eikenboompjes en de stenen mannetjes langs het holle pad. De wilde narcissen wijzen mij de weg die ik zonder te kijken voor me zie. Zonder dat ik het merk sluit de verpleegkundige het infuus aan, de herrie is ver weg en ik moet mijn best doen wakker te blijven. Ik ben alleen met mijn eenzaamheid als wandelstok vol gedachten en herinneringen. Het juiste laadje opzetten, passend bij de situatie.
Met een Engels popje in de hand haal ik herinneringen op met mijn broer en zus. Met zijn vijven op vakantie in het tochtige Engeland en voor iedereen anders. De avond waarbij we allemaal in een slaapzak gewikkeld backgammon speelden. Mijn vader leerde ons schaken, mijn moeder hield de hut schoon. We liepen over kustpaden en langs weilanden. Kwamen door een bos waar een heroïsche strijd was geleverd en een koene ridder zijn kasteel had teruggewonnen. In de verte liepen wilde paarden en op de achtergrond hoorden we het onrustige gebonk van de zee op de krijtrotsen. Met veel plezier denk ik aan het gemopper van mijn broer over de kiezels en de leegheid van de camping. Niet veel later leerden we de zoute lucht van de mediterrannee kennen. De geheugenapotheek had zijn basis al gelegd en werd steeds voller, het vereist een kundig apotheker om de juiste lade te openen.
De eerste keer in de scan ging ik kwiek naar binnen. Zo’n vaart kon het niet lopen, mij zouden ze niet klein krijgen. Maar eenmaal verbannen tot een half uur onbeweeglijk liggen liepen de tranen langs het masker. Nooit meer zou ik normaal naar de angstaanjagende lyrics van Coldplay kunnen luisteren. Die ervaring zit in een verkeerde lade van de geheugenapotheek. Wijs geworden laat ik me afdalen in de wereld van zonovergoten herinneringen om zo mijn situatie dragelijk maken. Wanneer de röntgenassistent vraagt welke zender ik wil horen, glimlach ik en vraag om de Provençaalse zangvogeltjes die vol overgave zingen richting de heldere schone lucht. Hij loopt lachend weg richting controlekamer, van deze mevrouw hebben ze geen last. Bovendien lijkt de Provence hem ook wel wat!

Stem of voeg toe aan :