Benul of besef

Als we de kleurrijke folder openslaan spatten de blauwe zee en de blije smoeltjes ons tegemoet. De ene reisbestemming is nog aantrekkelijker dan de ander. Wat te denken van een heerlijke scootertocht langs hagelwitte stranden of een tropische markt waar de meeste sieraden gemaakt zijn door schattige kinderhandjes. De vakantie is de tijd om ‘lekker’ niets te doen, je helemaal te laten gaan en de boel de boel te laten. En juist die boel is wat ik mis die vrije weken. De kipjes, het hondje, bijzondere gerechten koken, eindelijk die beeldentuin bezoeken… Een paar dagen voor vertrekdatum begint bij mij de stress. Passen de slippers nog? Hebben we tickets, het sleuteladres, is de iPad opgeladen en waar zijn de opladers eigenlijk? Zorg voor genoeg pillen in de toilettas, de zwemprothese en het medicijnenpaspoort. Neem hoedjes, beschermingsfactoren en stokken mee. Denk aan het schapenvacht voor het comfort tijdens de tien uur durende reis.
Ondertussen is onze auto al ingepakt en vliegen de kinderen over de stoelen. O jongens, de broodjes! Wie wil jonge kaas, wie belegen en wie de oude brokkel. Flesje water. Wanneer wil je vertrekken? Over vier uur? Dan gaan we allemaal nog even tukken.
Bij het zien van de brochure wordt het soms te veel. Aan alles is gedacht mevrouw, u gaat een onbezorgde tijd tegemoet! Zin om de boel eens wakker te schudden schreeuw ik het uit. Als ik dan nog leef tenminste! Zo niet, dan kan de urn altijd nog mee op het dak. Stiekem moet ik er om lachen, maar als ik mij de verschrikte gezichten op het terras voorstel waar de auto langs komt gereden, steekt het behoorlijk. Tussen de geur van zonnebrand en chloorwater hangt de lucht van onbenul. Hoe goed en blij bedoeld, het brengt een wolkje voor de zon. Ik begin te rillen. Niet vergeten dat vestje mee te nemen!

Stem of voeg toe aan :