juli 30th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
De hele dag staan er onderzoeken gepland in het ziekenhuis. We beginnen de dag met de inspuiting van een licht radioactieve stof, als voorbereiding op mijn eerste glow-in-the-dark experience die later op de dag zal plaatsvinden onder een hightech zonnebank, zonder lampen maar met een ultramoderne gammacamera. Alles verloopt prima, de verpleegkundigen zijn lief en de wachtruimtes niet te vol. Tussen de afspraken door zoeken we verkoeling onder een parasol op de binnenplaats van het ziekenhuisrestaurant. Een grote kop cappuccino met een flinke laag geklopte melk staat op het tafeltje, mijn boek ligt er naast. Met een zucht leg ik mijn blote voeten op de terrasstoel tegenover mij. In de hoek van de binnenplaats zitten een moeder en haar dochter een ijsje te eten terwijl oma zit te knikkebollen in haar rolstoel. Een tafeltje verderop kijkt een bejaard echtpaar stuurs voor zich uit. Ik vraag me af wie van hen ziek is: de man met een meekleurende bril op zijn magere neus en met een lichte bruine broek slobberend om zijn benen, of de vrouw wier haar zo dun is dat haar hoofdhuid duidelijk zichtbaar is. Het is stijfjes over de plekken heen gekamd maar biedt geen dekking. Mijn echo van de onderbuik ging goed, volgens de arts heeft de lever een normale grootte. Voor het eerst, hoe summier ook, een positief bericht. We hebben vandaag nog een uur te gaan. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 28th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
In een druk gezinsleven moet er af en toe, en liefst vaker dan dat, tijd en ruimte worden gemaakt voor een avondje ‘met z’n tweetjes’. Dat klinkt romantisch en zo moet het ook zijn. Als je dat niet zou doen dan zit je voor je het weet, elke avond onderuitgezakt zappend op de bank en ben je bij het 8-uur journaal al door je gespreksonderwerpen heen. De angst van elk happy koppel. Er zijn stellen die steevast met andere stellen uitgaan. Kan ook, maar ook dan kun je na eindeloos geklets over de meest spannende vakanties op een dood punt aankomen. Vooral als jezelf elk jaar niet verder komt dan de Dordogne. Nee, dan wij. Wij pakken een paar keer per maand de auto en belanden dan meestal in eenvoudige restaurants, zonder tafellinnen maar wel met een fris kleedje. We houden van de begrijpelijke gerechten, betaalbare huiswijn en een frisgetapt biertje. Ik houd gewoonlijk niet van reserveren, in mijn ogen hetzelfde als ruim van tevoren weten wat je op je verjaardag krijgt, maar om niet, zoals een vorige keer, aan een tafeltje naast het toilet terecht te komen, belden we één van onze favoriete etablissementen en verkregen het tafeltje met uitzicht op de sfeervol verlichte binnentuin. Tijd voor onze relatie-update… Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 27th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
Deze maand veertig jaar geleden zette een achtendertigjarige Neil Armstrong de eerste stappen op de maan. De legendarische uitzending van deze ‘giant leap’ werd door meer dan zeshonderd miljoen mensen uit alle hoeken van de wereld bekeken. Mijn ouders keken samen met de buren. In de woonkamer kon je een speld horen vallen en ademloos keken ze toe hoe de astronauten als trage sumoworstelaars hun lompe laarzen op het witte maanzand zetten. De glazen stonden onaangeroerd op de salontafel, het schaaltje met pinda’s ernaast. Na de laatste woorden van de verslaggever in de studio, terwijl het beeld van de controlekamer in Houston nog klein op de achtergrond te zien was, kwamen de gesprekken op gang. De buurman trok de fles wijn open, en er werd geproost op de toekomst. De hele buurt gloeide nog weken na van de gemeenschappelijke belevenis. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 24th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
Elke leeftijd kent zijn schoonheid. Dat kan allemaal best waar zijn maar zodra er ’s ochtends rimpels verschijnen die ’s middags nòg niet zijn weggetrokken, kun je je oprecht afvragen hoe ver het met je verval staat. Ik poets elke dag mijn gelaat schoon met een Hydro-activerende vitamine-E crème met aminozuren en als extra verwennerij vet ik mijn velletje in met de welbekende uienzalf van ‘de Tuinen’. De Tuinen, een weldadige winkel waar je door de geur van sandelhout en oranjebloesem vreselijk wordt misleid. De geur belooft je het meest zuivere product, authentiek en met een uniek helende werking. Ja ja, we kopen wat we geloven. Als tiener had ik een zwak voor de Yves Rocher-aanpak: na één keer je naam invullen werd je elke maand gebombardeerd door verrassingspakketjes vol pastelkleurige tubetjes en smeerseltjes. Helaas heeft het allemaal niet mogen baten. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 22nd, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
Gisterochtend zaten we met zijn allen aan de lange tafel broodjes te smeren. Met z’n allen zonder de oudste. Sinds kort heeft ze namelijk een ochtendhumeur. Sinds kort wil zeggen sinds ze vorige week jarig is geweest. Als puber heb je zo nu en dan recht op je eigen baaldagen. Vindt ze. Wij denken daar wel anders over maar het schijnt dat het weinig zinvol is om ’s ochtendsvroeg met een puber over verstandige dingen op een redelijke manier te praten. We laten het maar zo. We genieten van onze rust en laten de kruimels liggen. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 21st, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
Nesteldrang gaat ook na het baren van kinderen gewoon door. Voor je het weet sta je met een jong hulpeloos dier in je armen en ben je opnieuw aan het moederen. Het moest er een keer van komen. Tijdens eindeloze debatten over wie het hok gaat schoonmaken en andere triviale zaken, veranderde ons erf ondertussen beetje bij beetje in een kinderboerderij. Het begon met een paar langharige cavia’s die kort na aankomst half werden verzopen in de waterbaan door onze jongste. Toen volgden er twee mannetjeskonijnen die de hele dag op elkaar zaten. Om misselijk van te worden. We besloten een einde te maken aan hun liefde en sindsdien zitten ze eenzaam en alleen ieder in hun eigen hok. Het plaatje zou compleet zijn met een poes. Het duurde niet lang of we gingen door onze knieën en zochten twee allerliefste zwarte katjes uit. Ze waren klein, zacht en droegen witte sokjes. De katertjes groeiden echter als kool en werden echte kerels. Mannen met ballen, zware jongens. De ene noemden we Rinus en de andere werd Theo. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 20th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
Eens in de zoveel tijd ontvlucht ik het dorp en trek ik met mijn knapzak richting de grote stad. Ik voel me echt één met het platteland. Ik geniet altijd verschrikkelijk van het pas gemaaide gras dat ligt te drogen op het land, de trekkers die ronkend hun sporen maken en de was die wappert aan de lijn. Maar toch moet ik er wel eens uit, het geeft lucht en licht aan mijn leven. Vrijdagochtend stond ik bezweet, altijd bang om te laat te komen, op het grijze, schrale perron. Klaar voor de grote reis. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 19th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
Tijdens de weeksluiting van de houtje-touwtje Jenaplanschool kon elk kind zich helemaal uitleven en van zijn of haar vijf minuten roem genieten. Dat liet ik me niet ontnemen. Mijn schoolresultaten verdienden geen faam, maar mijn optredens hebben tot in de verre omstreken gezorgd voor veel tumult. Bijvoorbeeld na mijn optreden als Corrie van Gorp waarbij ik mij aan het eind van het liedje, in een jurk van oma gevuld met kranten, met veel kabaal in een enorme doos achterover liet vallen. Daarna kwamen ‘Met de vlam in de pijp’ en ‘Willem wat heb je grote handen’… Een bijzonder repertoire voor een achtjarige. Maar eigenlijk ben ik best wel saai!
Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 18th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
Een operatie van ruim twee uur gaat niet ongemerkt aan je lichaam voorbij. Als je de verhalen mag geloven kun je nog weken, maanden last houden van de naverschijnselen van de narcose. Naast de slopende vermoeidheid en sombere gedachten heeft de narcose ook zijn rozige kant. De ervaring van het onbeperkt eten van dikke, rode aardbeien in bijzijn van vier zoete kindertjes is een voorbeeld van een bijzonder happy moment in de uitslaapkamer. Ik kan me ook nog vaag herinneren dat ik zes jaar geleden, na een operatie aan mijn amandelen, met dikke tong de OK-verpleegkundige verliefd aankeek en geeuwend liet weten dat ik zo heeeeerlijk had geslapen… Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 15th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
De regen waaiert buien vol natte strepen door de tuin, de ramen zijn bezaaid met dikke druppels. De week vol zon heeft kleine velletjes op mijn schouders achtergelaten en na elke douchebeurt wrijf ik de dunne rolletjes weg. Nieuwe roze huid verschijnt alsof er niets is gebeurd. Binnen zit aan de grote tafel de jongste van het stel te tekenen. Het wordt een schatkaart. In onze tuin bevinden zich bergen met sneeuw op de toppen en een diepe zee met een haven waar alleen de beste schippers kunnen aanmeren. Een zucht. Het potlood ligt slapjes in de kleine hand. Nog een zucht, een harde kras en dan het geluid van scheurend papier. Klaaglijk klinkt het: ‘Mam…, ik weet niet wat ik moet doen…’. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 13th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
Mijn opa en oma waren voor mij als kind de oudste mensen ter wereld. Opa had altijd een bruin vest aan met grijze borstrok, ook al schroeide de zon gaten in het asfalt. Oma dronk haar thee met melk uit een dun porseleinen kopje met zachtroze roosjes. Als ik kwam, eerst met het hele gezin op zondag en later alleen op de fiets, werd ik warm onthaald. “Kind, kom binnen wat fijn dat je er bent. Ik heb de thee al klaar, plaatje cake erbij?” Opa werd net wakker van z’n middagdut en stopte snel het gebit in z’n mond. Het rook er naar boenwas van het zware dressoir en de muffe lucht van de dikke plofbank waar je zonder hulp niet meer uit kon komen. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 12th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
Na een avontuurlijke tijd van twee jaar in de Tsjechische hoofdstad Praag kwamen we berooid maar vol inspirerende verhalen weer naar Nederland. Onze bezittingen hadden we verpakt in zes ruime plastic tassen waar de Vietnamese marktlui voor onze flat in een buitenwijk van Praag hun waren in vervoerden. Na een aantal omzwervingen van een zolderruimte boven een kantoor in Utrecht en een portiekflat in Rijswijk, streken de globetrotters neer in een gloednieuwe huurwoning in de vinexwijk van Zwolle. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 11th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
De laatste dagen voor het grote vertrek werd de opwinding in huis steeds groter. Een hele week van huis weg, slapen in een tot vakantieboerderij verbouwde kippenschuur en eerst zestig kilometer fietsen door bossen en heide. Voor hen die altijd binnen vijf minuten te voet op het schoolplein staan is dat een beste afstand. De banden werden flink opgepompt en het regenpak ging onder de snelbinders. Met vochtige ogen stonden de ouders langs de kant. De kinderen, al geheel in trance, wuifden nog lukraak van links naar rechts. Even klonk het verloren: ‘Denk eraan, elke dag een schone onderbroek en doe de vuile was direct in de plastic tas…’. Toen verdween de laatste uit het zicht. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 6th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
We koken gevarieerd, gezond en met smaak. We geven onze kinderen het beste van het beste. Om eens wat anders te eten dan broccoli en boontjes uit Egypte hebben we sinds een aantal maanden een groente-abonnement. Elke dinsdag staat de bruine papieren ecologisch-afbreekbare tas op ons te wachten. Boordevol vitaminietjes en zonder verdachte toevoegingen. De appels hebben een plekje en de sla zit vol zand en rupsen. Wat een pret. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
juli 5th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juli
Sinds een aantal jaren ben ik een thuiswerkmoeder, een bewuste moeder of eigenlijk net als generaties voor mij: een huisvrouw. Ik herinner me de nostalgische plaatjes van een vrouw met de plumeau in haar ene hand en het kookboek in haar andere. Aan haar kleurige schort trekken een paar frisse blonde kindertjes met blozende wangen en strikken in het haar. Het gezicht van de vrouw is vriendelijk en zelfbewust, de ogen iets naar boven gericht. Lees verder
Geen Reacties | RSS Inschrijving
