Een kaartje

De laatste dagen voor het grote vertrek werd de opwinding in huis steeds groter. Een hele week van huis weg, slapen in een tot vakantieboerderij verbouwde kippenschuur en eerst zestig kilometer fietsen door bossen en heide. Voor hen die altijd binnen vijf minuten te voet op het schoolplein staan is dat een beste afstand. De banden werden flink opgepompt en het regenpak ging onder de snelbinders. Met vochtige ogen stonden de ouders langs de kant. De kinderen, al geheel in trance, wuifden nog lukraak van links naar rechts. Even klonk het verloren: ‘Denk eraan, elke dag een schone onderbroek en doe de vuile was direct in de plastic tas…’. Toen verdween de laatste uit het zicht. Elke dag lazen we stiknieuwsgierig het verslag, wie was er nu weer van de fiets gevallen en welke deugniet had zich laten opsluiten in de jongensslaapzaal. Er was elke ochtend gymnastiek in het weiland. De speurtocht was uit de hand gelopen doordat één van de leiders zelf compleet de aanwijzigingen over het hoofd had gezien en tien kilometer verderop in het naburige dorp was opgepikt. We zagen foto’s van kinderen met rode wangen en slaperige ogen, het menu bestond uit kipburgers en gebakken aardappels. De snoeppolitie had op een dag drie kratten zoetigheid geconfisqueerd met als gevolg boze kinderpubers die in opstand kwamen. De dag was geëindigd in een hartverwarmende groepsknuffel. Zo gingen de dagen voor de thuisblijvers voorbij.
Onze gedachten waren bij onze kinderen ver van huis. De dag voor de grote terugkeer lag er post in de brievenbus. Eindelijk, een teken van leven en liefde van de jonge avonturiers. In grote halen konden we ontcijferen: ‘Hoi, het is hier vet gaaf. Doei’. Dat was de boodschap aan het thuisfront. Niets meer en niets minder. Geen naam eronder en de postcode was door de leiding nog snel ingevuld voordat de kaart in de fris-oranje TNT-bus op het verlaten dorpsplein in Meppen was verdwenen. Morgen komen de dames terug. Moe en met enige arrogantie zullen ze hun tas bij de wasmachine neerkwakken. Ik ben negen en al een week op kamp geweest, wie kan mij nu nog wat maken!

Stem of voeg toe aan :