huisvrouw
juli 5th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, juliSinds een aantal jaren ben ik een thuiswerkmoeder, een bewuste moeder of eigenlijk net als generaties voor mij: een huisvrouw. Ik herinner me de nostalgische plaatjes van een vrouw met de plumeau in haar ene hand en het kookboek in haar andere. Aan haar kleurige schort trekken een paar frisse blonde kindertjes met blozende wangen en strikken in het haar. Het gezicht van de vrouw is vriendelijk en zelfbewust, de ogen iets naar boven gericht. Als je tegenwoordig zegt: ‘Ik ben huisvrouw’, wordt er meewarig gekeken. Alsof je tot een uitstervend ras behoort. Huisvrouwen horen thuis in de jaren ’50 en niet in deze hypersnelle tijd. Echt serieus wordt je antwoord niet genomen. ‘Wanneer gaan je weer aan het werk…, ben je al het solliciteren?’. ‘Wat doe je de hele dag.., ga je soms studeren..’. Alles behalve thuis je kinderen opvoeden, verzorgen en begeleiden. ‘De muren komen soms vast op je af…, vind je het niet zonde van je opleiding?’. Wat zijn vrouwen soms toch ongelooflijke tuttebollen. Is de emancipatie dan zo ver gekomen dat nu de vrouwen elkaar het leven zuur maken door te vitten en te veroordelen?
Nee, lekker drie dagen op kantoor doorbrengen bij een dure verzekeraar, da’s echt een stuk verdieping van je psyche. Het hebben van collega’s kan heel prettig zijn maar ik weet nog dat ik er één had die de hele dag cola-light dronk en met haar vriendje de relatie aan het bespreken was over de telefoon. Daar krijg ik nou de kriebels van. Ik werk niet maar ik zorg voor onze kinderen. Help ze met het huiswerk, regel de speelafspraken, ga met ze naar hun sport, muziek, tekenen, ik rij voor school als ze een activiteit hebben. Ik verzorg de dieren, maak de tuin in orde, lees boeken, regel de avondvierdaagse, ben lid van de ouderraad, breng het weekrooster van de sport rond, verbouw mijn eigen groenten, bezoek het museum, ga naar vriendinnen, vang zieke kinderen op, help op school bij het lezen en ik ben nog nooit zo blij geweest. En ik schrijf, dat was ik nog vergeten. Wie is hier nu de powerfeministe?