Eigenlijk best wel saai

Tijdens de weeksluiting van de houtje-touwtje Jenaplanschool kon elk kind zich helemaal uitleven en van zijn of haar vijf minuten roem genieten. Dat liet ik me niet ontnemen. Mijn schoolresultaten verdienden geen faam, maar mijn optredens hebben tot in de verre omstreken gezorgd voor veel tumult. Bijvoorbeeld na mijn optreden als Corrie van Gorp waarbij ik mij aan het eind van het liedje, in een jurk van oma gevuld met kranten, met veel kabaal in een enorme doos achterover liet vallen. Daarna kwamen ‘Met de vlam in de pijp’ en ‘Willem wat heb je grote handen’… Een bijzonder repertoire voor een achtjarige. Maar eigenlijk ben ik best wel saai!

Wat heb ik daar toch een hekel aan: ‘Maar eigenlijk…’. Het wordt te pas en te onpas gebruikt. Helemaal passend bij het gedrag van de excuus-Truusen van de 21ste eeuw. Je hoort het vooral vrouwen van een jaar of dertig zeggen. Blijkbaar hebben die heel wat te verbergen en goed te praten. Ik ben nu 75 kilo maar eigenlijk snoep ik nooit zoveel. Ik rijd in een Yaris maar eigenlijk past een VW cabrio beter bij mij. Ik werk bij de gemeente maar eigenlijk ben ik heel ondernemend. Momenteel sport ik niet zoveel maar eigenlijk ben ik waanzinnig atletisch. Mijn man lijkt misschien wat vergeetachtig maar eigenlijk is hij superattent (hij weet het alleen zelf nog niet). We hebben de laatste jaren steeds minder sex maar eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg. We gaan drie weken all-inclusive maar eigenlijk zijn we heel avontuurlijk. Ik rook elke dag een paar sigaretten maar eigenlijk kan ik zo stoppen. Ik zou meer mijn vrienden moeten zien maar eigenlijk heb ik daar zo weinig tijd voor. Ik ging naar de mavo maar eigenlijk kon ik ook zo naar de havo.

Eigenlijk genoot ik van alle aandacht en deed mijn kunstjes voor het publiek zonder gêne. In de jaren erna werd alles anders maar inmiddels had ik mooi kunnen genieten van de optredens op het schoolpodium of op de keukentafel bij de buren. In de pubertijd vertoonde ik andere exhibitionische trekjes. Kon ik mijn expressie niet meer kwijt tijdens de vrijdagmiddagoptredens, dan maar met opvallende kleding, haarkleur of afwijkende mening. Alles behalve saai was het motto. Bijna dertig jaar later woon ik in een Drents dorpje met man en kinderen. Laat ik vooral de katten en kippen niet vergeten. Eigenlijk best wel saai…, maar daar is toch niet zo veel mis mee?

Stem of voeg toe aan :