Nieuws

Als ik de gordijnen optrek zie ik een witte laag over het gras liggen. Hippe schooljeugd slingert in alle vroegte door de mist voorbij. De school ligt zes kilometer verderop maar met een iPod in de oren gaat het lekker snel. Een buurmeisje steekt even vlug haar hand op. In de brievenbus liggen twee vroege kerstkaartjes en de krant. Langzaam loop ik terug naar de deur. Binnen is het warm. Van grote hoogte laat ik me in de stoel vallen. Zucht. Nog even en dan huppel ik weer door het huis. Voorlopig nog niet. Tijd voor een blik op de buitenwereld.Ik schuif een stapel tijdschriften opzij. Bovenop ligt een kerstbijlage: feestelijke mode in stemmig zwart en zilver. Het is jammer dat glossy’s zo slecht urine absorberen anders had ik ze mooi voor de caviabak kunnen gebruiken. Ik leg mijn voeten op tafel en pak de krant. Sinds een paar jaar heeft onze krant elke dag een bijlage. Het echte nieuws is te taai, te dor of te ver weg en de dagelijkse bijlage is er dan voor de leuk. Leuk nieuws is nog te verteren. Plotseling realiseer ik me dat het ooit anders was. ‘Vroeger’, toen de lucht nog schoon en sex nog vies was, lag ik ’s avonds op het kleed de krant te lezen. Kende ik alle ministers, de staatssecretarissen en de belangrijke kwesties. Tijdens het avondeten discussieerden we over wereldzaken en bedachten we oplossingen. En nu? Hoe hard er ook wordt gewerkt om het nieuws zo aantrekkelijk mogelijk te brengen, ik lees het met moeite. Luchtig blader ik langs de katernen, pik een persoonlijk verhaal mee, snel de koppen en lees de onderschriften van de foto’s. De zaterdagkrant was al een dagopgave maar nu aarzel ik al bij de opening van de week op maandag. Het nieuws wil maar niet blijven plakken.
Ik keer terug naar mijn krantje. In koeienletters lees ik dat de jeugd een tikkende tijdbom is. Ongeïnteresseerd en egocentrisch. Geen oog voor het milieu, politiek en elkaar. Wel voor blinkende spullen en geld uitgeven. Gaap. Is dit een serieus onderzoek of de zoveelste mening over de volgende generatie? Ik worstel nog even verder, het betreft de kinderen geboren na 1986… Dat zijn mijn kinderen! Wat heb ik nu weer verkeerd gedaan? Het welvaartsniveau is inderdaad gestegen en er zijn meer ‘spulletjes’ in huis, maar gaan we daar nu zo anders mee om? Typisch het beschuldigende vingertje van onderzoekers die het liefst terug willen naar de wollen-sokkentijd van de jaren zeventig.
De mist trekt op. Ik kan de overkant van de straat weer zien. De jeugd. Ik had ze nog nooit als een stelletje egoïsten bekeken. Ik neem me voor om het goed te maken door vanavond verplicht met z’n allen naar Socutera te kijken en morgen een bezoekje te brengen aan onze oude buurman in de aanleunwoning. Hun zakgeld stuur ik in een ecologisch afbreekbare envelop op ten behoeve van het AIDS-fonds. Grenzeloze jeugd. Wat is er nieuw? Morgen weer een krant. Deze kan mooi in de caviabak.

Stem of voeg toe aan :