Crimineel

De stad loopt langzaam leeg en ik haast me naar mijn auto. Wanneer ik door de passage loop, ratelen de rolluiken van de winkels naar beneden. In de schemerig hoekje voor een leegstaande winkel staat een groepje jongeren. Zwarte jassen en de capuchons diep over het hoofd. Ik versnel mijn pas en wanneer één van de jongens een stap naar voren doet en ‘Ook goeieavond’ roept, krimp ik ineen en kijk quasi geïnteresseerd op mijn mobiele telefoon. Met een zucht van opluchting zie ik de neonletters van de parkeergarage. Vorige week is er in het weekend een jongen van zeventien door de politie doodgeschoten. Hij had vermoedelijk iemand bedreigd en gedroeg zich verdacht. In plaats van zijn handen omhoog te doen, greep hij naar zijn jaszak. Een reflex? Misschien wilde hij iets laten zien aan de agenten? We zullen het nooit weten.
Ik heb een neef van zestien. Twee jaar geleden was het nog een leuke knul van veertien. Een lange slungel met een frisse blik. Nu is hij twee jaar ouder, draagt hij een zwarte jas en als het regent trekt hij zijn hoodie over zijn hoofd. Binnen twee jaar is het leuke joch veranderd in een kleine crimineel. Wat betreft uiterlijk dan. Wanneer hij en zijn vrienden tijdens koopavond voor de elektronicawinkel staan om hun kennis over de nieuwste, vetste games uit te wisselen lopen dames zoals ik met een boog om hen heen. Bang houden ze hun mobiel in de hand en drukken hun tas tegen zich aan. In het donker van de straat herkennen ze hun eigen zoon, buurjongen of neef niet meer. Het groepje vrienden wordt opeens een groep hangjongeren. Tijd om de wijkagent naar ze te sturen voor een goed gesprek, een waarschuwing of nog liever een verbod. De jongens duwen de handen in de zakken, hangen wat over hun fiets en mompelen wat met hun zware stem. De capuchon steevast over het hoofd. Niks geen crimineel. Gewoon een stel knullen van zestien die plezier hebben. Volgende keer zal ik beginnen met ‘Goeieavond’ te roepen. Eens kijken hoe dàt voelt.

Stem of voeg toe aan :