Amersfoort

De lobby van het hotel is ruim en samen met de spiegelwand zou dit er voor kunnen zorgen dat we ons verloren wanen in dit übercoole hotelcomplex gelegen aan de periferie van de Randstad, maar niets is minder waar. Hier is alles herkenbaar. Want hier is Amersfoort. Het geografisch en demografisch middelpunt van Nederland. Het Walhalla van elke marktonderzoeker. Hier woont de gemiddelde Nederlander, heb je de gemiddelde straat en de meest gemiddelde wijk. Zijn de mensen het gemiddelst opgeleid en spreken ze gemiddeld Nederlands.Achter de balie staan twee gemiddelde studenten van een zeer gemiddelde hotelschool met elkaar te flirten. Met lef vraagt het meisje of we nog iets leuks gaan doen… Mmm. We houden ons in en babbelen over een feestje in de stad vanavond en ‘morgen zien wel weer’. Omstandig legt ze uit hoe we vanavond na twaalven nog binnen kunnen komen. Met veel woorden en armbewegingen maakt ze ons duidelijk dat we bij terugkomst eerst de parkeerplaats over moeten steken, een seintje moeten geven aan de nachtwaker, dan weer terug moeten lopen naar de hoofdingang en daar een minuutje moeten wachten. En anders even 3x kloppen en een liedje zingen. Het belooft een spannende expeditie te worden. We luisteren wat meewarig naar haar verhaal en staren naar een vierkante glazen bak die op de balie staat. In die bak zwemmen een stuk of acht goudvissen op een kluitje. Drie vissen lijken op het punt te staan te ontploffen; de buiken hangen zwaar naar beneden en met moeite weten ze hun maatjes bij te houden. Met de arm om de waterbak leunt de jonge hotelier over de balie. Trots begint hij te vertellen over het nieuwe onderkomen en de functie van de waterfilter. Het gaat zeer goed met de vissen. Ze groeien als kool en zijn blij met de rechthoekige bak. Een ronde kom veroorzaakt vergroeiingen aan de staart en gaat eerder vervelen, met alle gevolgen van dien. Met de weekendtas knellend hangend aan onze schouders luisteren we naar zijn betoog. Depressies schijnen veelvuldig voor te komen bij vissen. Deze bak is nog maar een half jaar oud. Aanleiding om een nieuw aquarium aan te schaffen was het bezoek van een Duits seniorenpaar enige tijd terug. Bij het zien van de goudvissen in hun ronde vissenkom raakten ze dusdanig van de kook dat ze met schuim op de lippen en stampvoetend het hotel verlieten. Niet lang na hun bezoek ontving het hotelmanagement een dikke brief uit Duitsland met een stempel van de ‘National Tierschutsz’ waarin werd gesproken over de ‘die Goldfische in Amersfoort’ die in erbarmelijke omstandigheden waren aangetroffen. Gerechtelijke stappen werden overwogen en de goede naam van het hotel, die zich juist onlangs bij een prestigieuze keten had aangesloten, zou wel eens flink door het slijk gehaald kunnen worden. Aangeslagen door deze gemene aantijgingen had de leiding van het hotel de student opdracht gegeven om te zorgen voor een nieuwe bak. Zie hier het resultaat. Met rode wangen en de borst naar voren kijkt de jongen ons aan. Vanonder onze fronsende wenkbrauwen kijken we onbewogen terug. Het meisje lacht naar hem en tuit haar lippen. We nemen de kamersleutel mee en haasten ons naar de lift. Een gemiddeld hotel in een gemiddelde plaats met dikbuikige goudvissen gered door de ‘Nationale Tierschutz’. Bij het dichtgaan van de liftdeuren neuriën we zachtjes: ‘we’re just two lost souls swimming in a fishbowl, year after year’. Amersfoort, wat valt er nog meer over te zeggen?

Stem of voeg toe aan :