Badwater

Achter het glazen hokje staan de wijzers van de klok iets voor tien uur. Zondagochtend. Ik verwacht een rustige ochtend, maar achter mij vormt zich een lange rij wachtenden. Tassen vol met zwembandjes, handdoeken en badpakken. Naast mij staan twee van onze kinderen. Rustig. Rustiger dan anders. De korte grijze haartjes op mijn hoofd heb ik verstopt onder een sjaal. Onhandig schuif ik het kleingeld door de opening in het glas naar de badjuffrouw. Even later duw ik de meiden in een hokje en ga mezelf aan de andere kant van het schot omkleden. De sjaal gaat in de tas. Zie ik nog bekenden? Als ik oversteek naar de ‘lockers’ merk ik dat ik in plaats van mijn bikinibroek mijn onderbroek nog aan heb. Snel schiet ik terug. Kalm aan meid, straks glij je nog uit…Opgewonden kinderstemmen klinken hol door de betegelde ruimte. Moeders vragen om vaders en kinderen popelen om het water in te duiken. Met een snelle blik neem ik de accommodatie in me op: een relaxgedeelte met bubbelwand, glijbaan buitenom en een fontein met wildwaterbaan. We zijn hier voor het eerst. Aan de andere kant van de observatiepost van de badmeester ligt een groot bad met kurklijnen. Daar ga ik straks de baantjes trekken, en onderwater flink rekken en strekken. Plotseling toch een bekende, bij de koffiehoek zie ik een moeder die ik regelmatig op het schoolplein heb gezien. Onze blikken kruizen elkaar. Ze lijkt me niet te herkennen.
Ik word meegetrokken naar het blauwe bad. Twee paar duikbrilletjes kijken mij, als een stel kikkers die net boven de waterlijn uitkomen, verwachtingsvol aan. Oké, oké, ik ga mee naar de waterglijbaan. Op het ijzeren trapje staat een zesjarige me aan te kijken. Haar oma lacht verontschuldigend naar me. Niet veel later land ik onder het maken van overdreven veel kabaal in het grote bassin onder de glijbaan.
Voordat ik de oversteek maak naar het grote instructiebad controleer ik onder water met een snel gebaar mijn bikini. Gelukkig, er drijft geen vulling tussen de juichende jonge ouders met hun baby’s in drijvende banden. Even later laat ik me van de badrand in het water zakken, het water voelt weldadig warm. In een rustige cadans oefenen mannen met brede harige ruggen proestend de schoolslag en dames in stereo ploeteren kwebbelend door het water. Gewichtloos drijf ik op mijn rug. Met mijn oren in het water hoor ik van heel ver de metalen stem van de badjuffouw die omroept dat over enkele ogenblikken de golven aan gaan en kleine kinderen zonder zwemdiploma niet zonder hun ouders in het diepe mogen. Ik laat me naar beneden zakken en als ik bij de rand weer boven kom veeg ik in gedachten mijn natte haren uit het gezicht. Geconcentreerd zwem ik tussen de lijnen heen en weer, zo af en toe raakt mijn voet een andere zwemmer. Een korte knik en we vervolgen onze baan. Naast me zie ik in een wolk van luchtbellen twee duikbrilletjes opduiken. Twee dolfijnen zwemmen voor me uit. Armen strek, benen sluit. Adem in, adem uit. Langzaam word ik opgepakt door de eerste golven. Ik ontspan, neem een hap lucht en laat me gaan..

Stem of voeg toe aan :