Beesies

Overal kom ik ze tegen. Tussen de kussens van de bank, op het kastje in de hal en in het filter van het zwembad. Bij terugkomst van de supermarkt word ik belaagd door een meute aan kinderen: ‘Maam, heb je nog beesies? Nee? Bungels dan of go-go’s?‘ In mijn bed ligt een grote oranje duim en in de badkuip de knaloranje strandbal van de kaasboer. En dat terwijl ik weinig – en als ik heel eerlijk ben – helemaal niets met voetbal heb. Wat moet ik doen met die goedkope plastic rommel die mijn huis binnenstroomt. Return to sender? En wel direct is mijn advies. De supermarktbazen overwegen om de oranje beesies op het vliegtuig naar Afrika te zetten. Leuk voor de kinderen daar. Welk reclamebureau heeft dit op zijn geweten?Vanaf de rand van mijn computerscherm staren twee zwarte oogjes mij onschuldig aan. De rechter kijkt naar het raam en de linker naar het toetsenbord. Bij onze eerste ontmoeting was ik direct om. Ze deden me denken aan de wuppies die ik lang geleden op de bel van mijn fiets plakte. Maar nu na een dubbel dozijn…Tja, zelfs de buren ‘sparen’ ze voor ons. Hiep hoi. Sparen is in mijn optiek altijd nog iets waar je wat voor opzij moet leggen. Een beetje pijn moet lijden. Maar de oranje rupsen worden blijmoedig door de caissières in de tassen geduwd. Oranje heb je al? Niet getreurd want we hebben nog blauwe, rode en zelfs witte. Het einde van het toernooi is in zicht. Nog even volhouden want het supermarktketen is door zijn voorraad heen en de productie is gestopt. Er is sprake van een waar beesiestekort. Schaarste in het filiaal na de tsunami van 31 miljoen beesies. Ik ben een ijskoude, laat me zelden verleiden door reclame, korting of acties. Een postmaterialist pur sang. Toch werd ik getroffen door een steek van jaloezie toen ik de reuze beesie om mijn buurvrouws nek zag hangen. Nederland had zich net naar de kwartfinale geschoten langs de straatvechters uit Brazilië. Achter de ramen naast ons ging het in polonaise rond de tafel. Vrolijk schommelde de reuze beesie mee boven de borsten van de buurvrouw. De oogjes een beetje scheef en zijn lijfje warm en zacht tegen haar aan gedrukt. De buurman zwaaide naar me. Ik stak mijn oranje duim omhoog. Zodra het nationaal elftal speelt moet je wel van voetbal houden en alles wat daar bij komt kijken. Ook van beesies. En dan als alles achter de rug is, en we weer aan het gewone leven gaan beginnen, landt er ergens op een stoffig reep asfalt een vliegtuig uit Nederland. De dozen worden uitgeladen. Het karton wordt opengetrokken en grote hoeveelheden oranje voetbalknuffels verdwijnen in de handen van de Afrikaanse jeugd, hup Holland hup!

Stem of voeg toe aan :