De Hond

De kinderen zijn naar school. Rust in huis. De katten liggen met volle buikjes voor het raam hun nachtelijke escapades te overdenken. Wat wil je nog meer. Een hond? Nee, nee! We zijn immers net uit de luiers en de nachtvoedingen. Het is wel even goed zo. Toe, mama, toe? Mogen we een hondje? Smekende, smachtende blikken van vier paar grote ogen. Zondag in het bos struikelen we over de kwispelende vriendjes op vier poten. De baasjes zweven over het pad, verlicht door een aureool van liefde en in complete harmonie met hun trouwe kameraad. ‘Oké, als je vader het goed vind ga ik ook akkoord…’ Niet lang daarna wordt de bibliotheek geplunderd, hondenencyclopedieën uitgeplozen. Welke hond past bij ons? Een fluffig dier met grote amberkleurige ogen past mooi bij mijn trendy handtas. Of die stoere jongen, eeuwig wachtend – tong uit de bek – op een commando? Jacht- , schaap- , of gezelschapshond? Dit kost tijd, er wordt nergens anders meer over gesproken. Van alle kanten worden we bestookt met goede raad. We ontvangen boekjes over de verschillende rassen en langzaamaan moet ik bekennen dat ik zonder hond ook best door het leven wil. Toch is er geen weg meer terug. De mand staat al in de keuken. De bench moet nog in elkaar gezet worden en de kinderen oefenen met elkaar het apporteren. De hormonen gieren door ons gezin, zwanger van de gedachte dat er een hijgend, kwijlend en stinkend hondje komt. Moet ik de eerste weken nog extra verlof opnemen om de komst van ‘de kleine’ goed te begeleiden? ’s Avonds in bed draai ik me nog eens om, niet wetende wat te doen. Het wemelt van de jonge hondjes voor mijn ogen en dodelijk vermoeit val ik in slaap. Een puppie is goed voor het gezin maar slecht voor je huwelijk. Daar gaat je sexleven: ‘laat jij banjer nog even uit, dan ga ik vast naar boven.’ Nat van de miezerige regen, wachtend op het geschikte stukje gras kom je een half uur later de slaapkamer binnen. Het licht is uit. De geur van natte hond drijft mee naar binnen. ’s Ochtends sta ik om zes uur met de kleine dreutel aan een lijntje. Vriendelijk knikkend naar mijn lotgenoten, de eerste ochtendzon is voor ons. Wat een heerlijke manier om de dag te beginnen!

Stem of voeg toe aan :