Dinkytoys

‘Mag Tobias hier ook spelen?’ ‘Natuurlijk, gezellig!’roep ik. Wat testosteron op de woensdagmiddag houdt alles mooi in balans. Een balans die niet makkelijk te vinden is met vier meiden. Na de geboorte van de vierde dame werd mijn lief meewarig bekeken. Voorbestemd om voor altijd en eeuwig een buitenbeentje te zijn. Eenzaam en onbegrepen. Naast al het roze spul kocht ik bakken vol blokken om te bouwen. In de tuin staat een stoere skelter en er hangt een touw in de boom. Aan lego geen gebrek. Jongens spelen met auto’s en meisjes met poppen. Het schijnt zo te zijn. Echter bij ons thuis stond de bak met ijzeren dinkytoys midden in de keuken. De groene rijplaten van lego werden ’s avonds onder de eettafel geschoven. De kleine gekleurde autootjes in de garage geparkeerd. Met zijn drieën regeerden wij over ‘Duckcity’ of ‘Duivendam’.
In de deuropening staat het zesjarige mannetje naar al die zussen te kijken. Met een ernstig gezicht verklaard hij dat mijn dochter zijn ‘beste vriend’ is. Snel rennen ze de trap op en na wat geschuif boven op de slaapkamer is het stil. Verdacht stil . Vanachter mijn krant zie ik hoe ze even later de keuken binnenglipt. Het verpleegsterkapje striemt onder haar kin. De patiënt heeft wat buikpijn en met een ernstig gezicht doet ze een graai in de droppot. In de andere hand klemt ze een rol toiletpapier. En weg is ze. Ik roep nog wat maar krijg geen antwoord.
Ik haal de bak met dinkytoys uit de kast en zet hem met een klap op tafel. Bovenop ligt mijn favoriete auto. De rode Opel mantra, zonder trekhaak. Als het tijd is voor een beker limonade komen de dikke vrienden naar beneden. Samenzweerderig kijken ze elkaar aan. Ze zwijgen. Even later wordt de bak met autootjes ontdekt en liggen ze op hun buik onder de tafel. Ken gaat op vakantie maar Cindy moet eerst nog naar de kapper. Zo gaan die dingen. Als mijn lief de keuken binnen komt trekt ze Tobias aan zijn arm mee: ‘Kijk papa, een jongetje in huis, dat vind jij toch zo leuk?’

Stem of voeg toe aan :