Ezels lezen
november 12th, 2010 | RSS Feeds | Geplaatst in: columns 2010De afspraak staat al weken genoteerd: drie dagen wandelen langs de uiterwaarden en het oude stroomgebied van de Maas. Zonder man, zonder kinderen, zonder hond, met goede vriendin. Onze vriendschap dateert nog van de lagere school. Zij een nieuwkomer, ik een buitenstaander. Zo werd onze band gesmeed voor het leven. Langzaamaan verdwijnt de stress van het alledaagse en in harmonie met de natuur zweef ik over de paden. Ontspanning is het credo, de oplossing voor alle problemen. Gezeten op een met mos begroeide boomstronk en omgeven door dichte mist haal ik diep adem. Bijna word ik verleid tot het doen van de zonnegroet, een overblijfsel van een cursus yoga uit het verre verleden. Onderweg roepen we hartelijk ‘Houdoe’ of ‘Houjé’ afhankelijk van in welke provincie we zijn. De verse vlaai die ons langs de route wordt aangeboden smaakt goddelijk. Zo zou het leven altijd moeten wezen.
’s Avonds in de ‘Bed en Boterham’ ontmoeten we een ervaren pelgrim. De gastenkamer kijkt uit op een dierenweide vol ezels. Enthousiast roemen we de natuur en het effect dat zij heeft op ons mensen. Relaxed hangen we achterover in de luie stoelen. In kleermakerszit op de bank vertelt de reiziger op rustige toon over zijn ervaringen met ezels. Vorig jaar had hij een cursus reading met dieren gedaan. Ietwat ongemakkelijk kijk ik hem aan. De lucht van wierook prikkelt in mijn neus wanneer hij begint over het ‘lezen van ezels’. Serieus vertelt hij over de opmerkelijke gaven van deze diepzinnige dieren en de inzichten die ze hem hebben gegeven… In gedachten verzonken blijft hij voor zich uitkijken. De kruidenthee smaakt plotseling naar vermolmd hout en ik snak naar een hap frisse lucht. Een eindje verderop heb ik een roestig Bavaria-bord zien wapperen tegen een gevel. We trekken onze bemodderde schoenen weer aan. Een groepje dorpelingen speelt Petanque in de miezerregen. De barman schudt vermoeid een zakje borrelnoten op een bordje. Na een vette uitsmijter met kaas zoeken we onze bedjes weer op. ’s Ochtends beginnen we aan onze laatste etappe. Zodra we de ezels achter ons laten weerkaatst een klaaglijk gebalk in de ochtendnevel. Nog twintig kilometer te gaan.
HAHAHAAHAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAH!!!! hij is geweldig!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!