IJsje

Vaste prik: kwart voor zeven, het Jeugdjournaal gaat beginnen. Misbruik. Kapitale letters vullen het scherm. Dan een beeld van een griezelig oud gebouw. Ernstig kijkt de presentatrice in de camera en vertelt over lang geleden, en over nare dingen die zijn gebeurd. Een stotterend zwart-wit filmpje toont koorknaapjes die een mis naspelen. Wroetend in mijn woordenschat probeer ik met gepaste woorden te vertellen wat er wordt bedoeld. Met de hand voor haar mond luistert de jongste. Haar één jaar oudere zusje schurkt tegen me aan: ‘Mama, hou maar op want ik vind het allemaal wel heel vies klinken hoor…’Vorig jaar zomer werd er in de buurt een ‘kinderlokker’ gesignaleerd. Man, zwarte kleren, stoppelbaard en een oude groene bestelauto. Angst verlamde het dorp. Ik probeerde de berichten te negeren, in stilte wensend dat de fantasie van kinderen op hol geslagen was. Maar na een hele dag taxiën om ze veilig af te leveren en weer op te halen besloten we onze meiden te trainen. Een rollenspelletje, met in de hoofdrol één van de kinderen. Vrij snel waren we het eens dat we niet alleen sociaal emotioneel de kinderen moesten voorbereiden op de perverse geest van vieze mannen maar dat het ook een fysieke component moest hebben. Met z’n allen verzonnen we de meest wilde voorstellen waar je als vijfjarige bijna geen nee tegen kan zeggen. Maar onze kleuter hield stand. ‘Nee, nee, NEE’, brulde ze in onze richting. Nu nog de tips en tricks om de zachte plekken van de belager te raken. De oudste stond tegenover haar vader. Na een korte uitleg volgde een even kort gevecht. Kreunend lag mijn lief op de grond. Tevreden riep ik dat de missie was geslaagd. Tijd voor ontspanning: ‘Wie heeft er zin in een ijsje?’ Moe hingen we in de stoel, likkend aan een choco mini. Trots keek ik rond: ‘Nou, wat zeg je dan, als een onbekende vraagt of je een ijsje van hem wilt?’ Zonder op te kijken slurpte de kleuter: ‘ja meneer, met chocola graag.’

Stem of voeg toe aan :