Fantastic Life

Muisje

september 30th, 2010 | RSS Feeds | Geplaatst in: columns 2010

De overlijdensadvertentie is groot, de namen van de kinderen staan eronder en mijn maag draait zich om. Deze vrouw ken ik. En toch weer niet. De leeftijd, de tekst, de toon… Verbijstering, verslagenheid. De woorden staan vet gedrukt. Zelf ben ik sprakeloos. Een paar maanden geleden liepen we allebei op dezelfde dag het ziekenhuis binnen, naar dezelfde kamer en kregen we dezelfde behandeling… Uw vooruitzichten zijn gunstig, verzekerde de internist mij toe. Dat stelt gerust, voor even maar niet voor altijd. Niet voor nu. De angst sluipt langzaam mijn gedachten binnen om van daaruit de rest van het lichaam in bezit te nemen. Snel sta ik op. Klaar om het uit te schreeuwen. Het is een jaar geleden dat ik de chirurg vroeg of alles weg was. Vanochtend strompelde ik het bed uit en toen ik de trap afsjokte voelde ik de stramheid in mijn botten. Een gevolg van het hardlopen? Resultaat van verkeerde schoenen? Is mijn ene been langer dan het andere? Of zal er soms een klein knobbeltje.. Ik schud mijn hoofd en probeer de stroom gedachten een halt toe te roepen. Onbewust leg ik mijn hand op mijn heup. Bezwerend. Geruststellend. Denk na, blijf rustig! Je bent ook geen achttien meer!
In het ziekenhuis laat ik het infuus voor de nabehandeling prikken. Een verpleegkundige roept haar collega erbij, ‘Ach wil jij het doen’, zegt ze, ‘dit is die mevrouw van…’. Het gerammel met een karretje vol attributen overstemt het gesprek. Verbaasd draai ik me om. Dit gaat over mij. Wat weten jullie wat ik niet weet? Tijdens het opereren heb ik niet mee kunnen kijken hoe mijn binnenkant eruit zag, en jullie? Onzeker ga ik naar de afdeling om mijn medicijnen te ontvangen. Zwaaiend op mijn benen kom ik een paar uur later thuis. Een van de poezen ligt op de mat te wachten. Naast hem een dode muis. Zijn vachtje is nog gaaf, de oogjes open. Er is helemaal niets aan te zien. Ik stel me voor dat in een klein holletje in de schuur zijn broertjes en zusjes over elkaar heen rollebollen. Ik raap het kleine diertje op. Vanmiddag een eerbiedwaardige begrafenis van een jonge vrouw. Van een onschuldig muisje dat zomaar oog in oog stond met de kat.

Stem of voeg toe aanUitleg over het gebruik van deze icons :  Plaatsen/stemmen op NUjij Plaatsen/stemmen op eKudos Plaatsen/stemmen op MSN Reporter Plaatsen/stemmen op Digg Toevoegen aan Symbaloo Stumble it! Voeg dit artikel toe aan Del.icio.us Voeg toe aan je Google bladwijzers Abonneer je op de RSS-feed van deze site
Due to some reason, comments on this entry has been disabled.