Plastic Hero

Toen ik de klep van de brievenbus lichtte vond ik een dikke envelop van de gemeente in de bus; wij waren de uitverkorenen voor een gemeentelijk project betreffende afvalverwerking in ons dorp. In een keurig, aan mijn man geadresseerde brief werd het één en ander uitgelegd. Wij gingen mee doen met de pilot ‘plastic heroes’. Om ook de milieubewuste èn voetbalminnende mannen over de streep te trekken lazen we: het Nederlands elftal speelt de uitwedstrijden in groene gerecyclede shirts van Nike die volledig afbreekbaar zijn! De shirts zijn gemaakt van petflessen. Dat belooft nog wat straks, in die Zuid-Afrikaanse hitte. Manlief, gecharmeerd van deze directe benadering pakte de auto en kocht bij de ‘Action’ een grote plastic bak. Mopperend bekeek ik het ding en knorde vals dat ‘ie waarschijnlijk vol zat met foute CFK’s’ of erger nog: ‘Was gemaakt in een of ander straatarm oord waar de kinderen aan de poort van de fabriek stonden te rammelen om voor een hongerloontje aan de slag te mogen.’ Dondert niet, het gaat om het idee. Plastic afval kan je maar beter scheiden. We plaatsten de bak in de keuken, naast de mand voor het glas, de doos voor het oud papier, de bus met de lege batterijen en de mini-biobak voor de groente- en afvalrestjes. Tijdens het koken stond ik eerst met een voet in de kranten van een week oud en struikelde even later over de lege wijnflessen. ‘Wat nou milieu?’, mopperde ik tegen mijn man, ‘Een goed milieu is iets voor andere milieus.’ Daar waar een ruime bijkeuken niet volgeparkeerd staat met skeelers, een vouwfiets, ingeklapte buggy’s, honderdvijftig jassen, tassen, mutsen, handschoenen, een droogrek, twee ‘nachtverblijven’ voor katten en nog duizend andere dingen.
Het project duurde twee weken. Twee weken lang kibbelen in welke bak, zak of doos de verpakking nu weer moest worden gegooid. We raakten het spoor compleet bijster. Onze ‘plastic hero’ hebben we vorige week aan de straat gezet, voor de laatste keer. Daarna hebben we de vouwfiets aan de buurman verkocht, staan de buggy’s inmiddels op marktplaats en hebben we de winterkleding naar de vliering gebracht. Wat overbleef waren de lege pet- en wijnflessen. Meer dan genoeg om een imposante wijnvoorraad mee aan te leggen. En dat bracht ons op het idee om het dit voorjaar eens met een wijngaard te proberen. Echt iets voor een ‘goed milieu’. Proost, mensen!

Stem of voeg toe aan :