Verlanglijstje

Kleine meisjes worden groot en dat maakt van mij een oude moeder. Over enkele dagen wordt ze tien. Hot item is vanzelfsprekend ‘het feestje’, wie mag komen en wat gaan we doen. Of beter gezegd waar gaan we naartoe. Na lang overleg met eega wordt besloten om de tent in de tuin op te zetten voor een slaapfeestje. Dat maakt van mij de meest geliefde moeder die ze kan bedenken. De luchtbedden worden direct van de vliering gesjouwd. Na het werk sprint ik nog snel de stad in voor de cadeautjes. Ik grabbel in mijn tas en vind tussen de belangrijke niet-vergetenbriefjes, kassabonnen en snoeppapiertjes helemaal onderin – tussen de kruimels – het verlanglijstje van mijn negenjarige dochter. Zo’n verlanglijstje kun je zien als een klein ego-document dat inzicht geeft in je behoeftes op dat moment. Of is het meer een hebberig, materialistisch schrijven van iemand die de zekerheid wil dat hij krijgt waar hij om vraagt? Het boeit mij niet, niets zo leuk als het kopen van cadeautjes, voor wat voor gelegenheid dan ook. In kriebelig handschrift lees ik: een pennenbakje, iets om te knutselen, kneedgum, sieraden en make-up. Verbaasd kijk ik naar het papiertje. Make-up? Wie had dat durven denken. De tijd van lipgloss, oogpotlood en mascara is aangebroken. De puberteit ligt op de loer. Ik laat de rekken met little-petshop-diertjes links liggen, vorig jaar nog een dikke hit. Even twijfel ik nog bij een mega stuiterbal met gouden glitters. Maar nee, het is de drogisterij aan de overkant die me verder zal moeten helpen. Zelf ben in al die jaren nog nooit verder gekomen dan een kohlpotlood en wat mascara. Tja, het is duidelijk dat het gesmeer niet iets is wat genetisch is bepaald, althans niet in onze familie. Maar even zo goed: wordt er gesmeerd dan wel graag met goed spul. Besluiteloos sta ik voor de enorme uitstalling vol glimmende potjes, geurige stiftjes en plakkerige poeders. Een vriendelijke verkoopster die er na een lange dag nog steeds even fris en onberispelijk uitziet, helpt me aan een aardige ‘starterset’. Om het geheel in stijl te houden laat ik me een klein make-up tasje met spiegeltje adviseren. Een grote strik er om en ik sta weer buiten. Terwijl de zon genadeloos brandt, rijd ik naar school om de kinderen op te halen. In de drukte voor het hek heb ik mijn viertal bij elkaar gevonden en met alle raampjes open rijden we naar huis terwijl ik word bestookt met vragen, verhalen en opmerkingen. ‘Mam, ik moet nog een cadeautje voor een vriendinnetje kopen, heb jij haar verlanglijstje gezien?’ Afwezig staar ik haar aan: ‘Nee, dacht het niet.’ Ze haalt haar schouders op. ‘Nou ja, dan koop ik maar iets van litte-pet-shop, dat is altijd leuk.’ In de spiegel van de auto kijk ik naar haar gezicht, grinnik en voel me tien jaar jonger.

Stem of voeg toe aan :