De Stoel

Het is stil in huis als ik me in mijn kleren laat glijden. Zondagochtend. Moeizaam trek ik de deur achter me dicht. Riem in de rechterhand, de ‘clicker’ in de linker – of was het de rechter? De clicker: de afstandsbediening voor de hond, onmisbaar voor elke beginnende baas. Bij tieners doet ie het niet, heb ik gemerkt. Met de ogen dik van de slaap sta ik korte tijd later met mijn nieuwe rubberlaarzen in het bedauwde gras. De nevel trekt over de weilanden. Twee weidevogels maken met veel gekrakeel een duikvlucht, het nest ligt verscholen tussen de lange graspollen. Met een ruk aan de riem word ik begeleid naar zijn favoriete plek. Kom baas, een beetje doorlopen! De huizen langs de weg hebben de gordijnen dicht. Naast de voordeur staat een verloren plantenbak, de violen hangen verkleumd tegen elkaar aan. De parkeerplaatsen zijn krap bemeten. Een busje van een klusser staat schuin op het gras. Verderop wappert een rood wit lint. Ik laat mijn blik erover gaan, burenruzie? Nieuwbouwirritaties? Wie zal het zeggen. Als we om de kale boompjes slalommen naderen we de ‘waterpartij’. Ooit bedacht door een planoloog van een gemeentelijke afdeling. Op de tekening zag het er allemaal keurig uit. Een zacht grommen: in de verte zie ik een vreemde vorm bij de waterkant staan. Onze dappere Fries gaat onder protest met mee in de richting van het ondefinieerbare voorwerp. Ik knipper met mijn ogen en zie voor me een ijzeren stoel staan. Niet beschadigd of verweerd. Uitnodigend met het uitzicht op de weidse grasvlakte. Snel kijk ik om me heen en ga dan voorzichtig zitten. De poten zakken diep weg in het drassige land. Deze stoel staat er met een doel. Het is er neergezet door iemand met een missie. Geen bankje van de gemeente maar een klein burgerinitiatief, sympathiek. Met de hond aan mijn voeten zie ik voor me de lucht langzaam kleuren. Als ik zou kunnen mediteren, zou ik nu doen. Een ochtendgroet aan de wereld. Ruw word ik onderbroken door het geblaf van een woeste labrador. De baas sjokt er achter aan. Een korte groet en vlug kom ik uit mijn stoel. Clicker in de rechter en riem in de linker of was het nu andersom? De dag kan beginnen.

Stem of voeg toe aan :