Het zwarte gat
januari 23rd, 2011 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2011‘Tja, en dat betekent dat donderdag de laatste keer voor u is’, de internist kijkt me over zijn leesbril aan. Verwachtingsvol. Verbaasd staar ik terug. Nee hoor, ik moet toch nog een keer? Ik voel hoe een warmtegolf over mijn wangen trekt. De datum staat al een lange tijd omcirkeld in de agenda. ‘Hmm,’ de man tegenover mij bladert door de papieren die op tafel ligt. ‘Nieuw protocol, vanuit Groningen. Donderdag is echt het laatste infuus.’ Goed, dat is goed nieuws! Juichend wil ik opspringen, de man over het bureau trekken en hem op beide wangen kussen. Beheerst blijf ik zitten. Mijn gedachten vliegen alle kanten op. ‘Tja, en dan.., glimlacht de arts, ik veer op, ja inderdaad en wat dan? Hij kijkt me rustig aan, ‘het zwarte gat…’ ‘Dat klinkt onheilspellend’, grap ik. Ongelooflijk: geen patiënt meer! Het nieuws druppelt langzaam binnen. De onrust neemt het over, met een half oor luister ik naar zijn relaas over controles, het herstel en het telefoonummer van de patiëntenvereniging. Niet veel later sta ik buiten. De auto is nog warm van het tochtje naar de polikliniek. Op de radio een nummer van Queen, ik zing luidkeels mee. De zon hangt laag over de weilanden en brandt in mijn ogen. Ik zucht diep en voel me licht worden in mijn hoofd. Het ratelt tussen mijn oren; ik wil afscheid nemen van de chemo-afdeling, maar hoe en met wat?
Donderdagochtend, half negen. Ik leg mijn kaart op de balie. Als de secretaresse mij aankijkt flap ik het er uit: ‘het is mijn laatste, ik ben vandaag voor het laatst!’ De doos met vers gebak zet ik naast de thermoskannen koffie en dan glip ik de chemokamer binnen. Het is er nog rustig. Ik zie twee bekenden. We praten bij en dan zak ik weg in een onrustige slaap. Rillerig schrik ik wakker. Het afscheid is aangebroken. Sterkte allemaal. Bedankt iedereen en tot ziens op een betere plek. Diep weggedoken in mijn jas loop ik de kamer uit. Met spijt, met blijdschap maar vooral opgelucht. Als de deuren van de lift zich sluiten, suis ik het zwarte gat tegemoet.
Een beetje laat, maar vandaag zat ik te lezen. Gefeliciteerd! Veel succes verder en tot ziens.