Waterpret

Het is al een tijdje geleden dat de jongste haar zwemabc heeft afgerond. Zeven en een half jaar lang reed ik wekelijks naar ons plaatselijke zwemparadijs. De geur van chloor vermengd met andere lichaamsluchtjes, de groen uitgeslagen tegeltjes en de laatste roddels, ik zal het niet missen. Maar nu iedereen kan zwemmen en de temperatuur stijgt komt onvermijdelijk de vraag ‘wanneer gaan we zwemmen?’ Naar het openluchtbad, meertje of zandgat. Hoe je het ook wil noemen. ’s Ochtends had ik na het zien van een wazig groene rand langs de steiger de angst dat een akelige bacterie de boel zou verpesten. Vastbesloten om deze zomerse dag volop te beleven, fietsen we na schooltijd naar het water. Aan het stuur bungelt een surfboard en in de tas een stapel badhanddoeken, schepjes, emmertjes, de duikbril en een boek. Die laatste gaat altijd mee, eeuwige optimist die ik ben. In gedachten zie ik mezelf onder het lommerrijke bladerendak van de oude boom ontspannen op mijn handdoekje liggen. Terwijl ik in de verte de vrolijke kinderstemmetjes hoor, die samen een enorm zandkasteel aan het bouwen zijn verdiep ik me in een nieuwe bestseller. Denk je toch eens in…!
We zijn niet de eersten. De fietsen staan dubbel geparkeerd langs het grasveld. Met de handen vol speelmateriaal bereik ik struikelend over de lichamen van schooljeugd die zich rond een familie zak chips heeft geschaard ‘de boom’. De boom waar iedere weldenkende moeder wil liggen. Juist nog binnen gehoorafstand van het kroost en je winters witte buikje zal minder snel verbranden. Binnen enkele tellen heb ik iedereen in een zwempak geholpen, de schepjes verdeeld, het rooster van de surfboard besproken en en passant nog wat ruggetjes ingevet. Tevreden zoek ik tussen de kledingstukken op de grond mijn plekje en kijk ik om me heen. Moeders, vaders en een enkele oma zitten allemaal op de harde grasmat, het gezicht naar het water gericht. De waterpret kan beginnen. Bij het zoeken naar de duikbril zie ik onderin de tas mijn boek. Ongeschonden. Met een zucht leg ik het onder mijn hoofd en sluit mijn ogen, tevreden hoor ik hoe in de verte een moddergevecht gaat beginnen.

Stem of voeg toe aan :