Wed & Walk

‘Dresscode: city met een touch of Silver’. De kaart van de jongste collega hing al een jaar bij ons op de koelkast, als afsluiting van de feestelijk dag stond een daverende beachparty gepland. Geen bliksemhuwelijk in het kader van Wed & Walk maar alles d’r op en d’r aan. En zilver, wat je allemaal wel niet kan doen met een rol alufolie! De locatie was lastig te vinden. Na een reeks van verkeerde afslagen en donkere landweggetjes rond de bossen van Apeldoorn volgde we de pijl ‘Kiss & Ride’. We eindigden voor een dampende en stampende houseparty vol brede kerels met allerlei glimmende attributen in hun blote torso. De verkeerde club. We koersten het meer nogmaals rond en zagen een strandtent waarbij allemaal mooie jongens buiten bij de ingang hun koude biertjes dronken. ‘Is dit het huwelijksfeest van Erik en Monique?’ Nee, dit was het feest van Richard en Richard. Enigszins moe en vooral dorstig kroop ik in mijn krakende folie rok weer achter het stuur. Korte tijd later belandden we bij een kleurrijke beachclub waar we werden verwelkomd onder wuivende palmbomen. Bij de ingang een bord met de vermelding: rechtsaf voor Monique en Simon en linksaf voor Monique en Erik. We namen de linkergang. Na een feestelijke opening nam ik plaats onder de een strooien afdak. Mijn blik gleed over de glimmende menigte. Wegdromend bij het zien van het schitterende paar had ik een beeld van dertien jaar geleden voor me. Zwolle, vanuit de vinexwijk Stadshagen met de auto van m’n broer naar het stadhuis. In een schattig blauw katoenen jurkje (A-lijn vanwege de groeiende buik…). Daarna appeltaart met slagroom en een boottochtje in de stromende regen rond de eendenkooi. Als afsluiting een etentje bij een later zeer vermaard restaurant. Doodop werden we thuis gebracht, waar we eerst de ballonnen en rijst uit het bed moesten schudden. De volgende dag weer vroeg wakker. Een bruidsdag helemaal in de stijl van Kiss & ride, Wash & go en Wed & Walk. Maar dan zonder een touch of Silver…

Stem of voeg toe aan :