Zand

De parkeerplek aan de boulevard is krap, maar vol vertrouwen draai ik aan het stuur. Achter mij vormt zich een rij auto’s, maar deze plek is helemaal voor mij. De warme lucht kringelt boven het asfalt. Ik zie kinderen glazig uit het raam staren met naast hen schepjes, emmertjes, een hijgende Golden Retriever en badhanddoeken. Een dagje strand. Vandaag ben ik hier in het gezelschap van een vriendin die niet vaak in Nederland is. De rest van het jaar werkt ze voor een hulporganisatie in een akelig land waar de regering er een potje van maakt en de bevolking te lijden heeft onder de repressie van alle dag. Hoe anders zijn onze levens. We hebben geen oog voor de uitgestrekte zandduinen, helmgras en duinroos. We roddelen, kibbelen en met enig cynisme nemen we ons leven op de hak.
Als we stil staan ontdekken we dat de gekleurde paaltjes opnieuw kwijt zijn en halen dan onze schouders op. Er zijn vele wegen naar het strand, we zullen er wel komen. Zodra we met onze bergschoenen het steile duinpad hebben beklommen komen we terecht in de wereld van zonnebrand, koelbox en zandkasteel. Als in een coma liggen de lijven rij aan rij met de witste kant richting de brandende zon. De armen hangen slap langs de stretcher. Voor de felgekleurde caravan met de Ola vlag is het een drukte van belang. De ijsjes lopen leeg nog voordat de handdoek is bereikt en plakkerig graven enkele moedige mannen onverstoorbaar verder aan het de gracht rond hun droomkasteel. Ik trek mijn schoenen uit en laat het zand tussen mijn tenen glijden. Een vlieger scheert over ons heen, ik omzeil een hond die woest de branding uit komt rennen. Zilte spetters vliegen alle kanten op. Jong, oud, kruipend, rennend, etend en slapend wordt de dag doorgebracht. Als we naar de volgende strandpaal lopen is plotseling de gekte voorbij. Kleine krabbetjes rennen tussen de vloedlijn en de brakke poelen verder op het strand. We trekken onze bergschoenen weer aan en voelen hoe de kokkels en scheermesjes knappen onder onze stugge zolen. Met herwonnen energie slaan we het duinpad in richting de vuurtoren. Nog lang niet klaar voor de reis terug

Stem of voeg toe aan :