lingerie
april 10th, 2012 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2012Ooit was lingerie voor in de slaapkamer, ontvangen in een chique verpakking met satijnen lint op een speciaal moment gegeven door een uniek persoon. Nu is lingerie een modeartikel die het liefst zichtbaar wordt gedragen. De onderkleding wordt bovenkleding. Ik krijg gek genoeg zelf het schaamrood op mijn kaken wanneer ik een tiener zie die als ze zich bukt zonder blikken of blozen het randje van haar string boven haar veel te strakke spijkerbroek laat uitkomen. Gegeneerd draai ik me om. Noem het maar ouderwets of preuts. Ik het liever allemaal wat subtieler, zoek het wat meer in de details. Mijmerend over al deze triviale zaken ben ik op weg naar een verwendag voor borstkanker patiënten. Een feelgood happening met veel roze ballonnen, lintjes en rinkelende armbandjes. Onderweg in de auto passeer ik een abri met reclame voor een nieuw lingeriemerk. De scholieren staan in de ochtendnevel slaperig op de bus te wachten. Een decolleté van minstens dertig centimeter achter zich, niemand let er nog op. Achterin mijn auto ligt languit een etalagepop nog geheel ontkleed, bij elke verkeersheuvel kijkt ze met opengesperd ogen even naar de wereld die langzaam ontwaakt. Tijdens de informatiemarkt in het ziekenhuis sta ik ingeklemd tussen de bh’s en protheses en elastieken armkousen. Op een paar vierkante meter heb ik mijn spullen uitgestald: jurkjes, folders, stoffenboekje en bestellijst . Hangend aan een knalroze sta tafel breng ik de dag door. Vrouwen met een borst, anderhalve borst of geen borst. Alles komt voorbij. Vrouwen met chemo, zonder chemo , met goede vooruitzichten en met minder goede prognoses. Het is een bijzondere dag en het geeft energie, veel energie. Ik praat, laat de stoffen zien, bespreek de jurkjes en luister naar de verhalen. Ook met een borst, anderhalve borst of geen borst wil iedereen er leuk uitzien. Het decolleté is verleden tijd, de schaamte voorbij en de verbeelding is aan de macht. De ware schoonheid laat zich zien. Op de terugweg passeer ik het bushokje en zie dan dat iemand met een zwarte stift het Parijse model een brilletje heeft gegeven. De wereld ziet er opeens wel heel vrolijk uit.