Teenage Party
mei 6th, 2012 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2012We wisten het lange tijd uit te stellen maar tenslotte konden we er niet meer om heen. Geen excuses meer te verzinnen of voorwaarden te bedenken: onze oudste had haar eerste frisfeest. Noem het een mijlpaal in haar bestaan of anders een keerpunt in ons leven. Een teenagerparty kost je namelijk niet alleen een avondje hangen op de bank met kleine oogjes zappend langs de kanalen om ver na middernacht te eindigen met een zinderende aflevering van de pokergames… Echter ook namen de voorbereidingen een drukke donderdagavond in beslag, schuifelend tussen de rekken van de H&M. En als kers op de teenager-taart: met spoed nog een kleine instructie voor de vers aangeschafte lenzen. Met rode ogen, heftig knipperend werd ze al vroeg in de avond afgeleverd bij haar stuiterende vriendinnen. Niets te vroeg want tenslotte zouden ze nog zeker drie kwartier in de rij moeten staan om binnen te komen in het walhalla van harde muziek en frisse drankjes samengeperst tussen hun zweterige leeftijdsgenoten. De relatieve rust keerde weer in huis terug. Ik neem me voor om met open blik de ervaring te ondergaan. Met een schuin oog op de klok zie ik de tijd langzaam voorbij glijden. Zo gaan onze vrijdagavonden de komende tien jaar er uit zien, lachte we elkaar bemoedigend toe. De kranten van de hele week liggen uitgewaaierd tussen ons. Onschuldig kijken de kleintjes Shrek III, met een zakje chips op schoot. Voor deze meisjes duurt het nog zeker vijf jaar voor hun eerst teenage party. Bij het naar bed brengen kijkt de jongste mij met glimmende ogen verwachtingsvol aan terwijl ze me vraagt hoe een tongzoen nu precies gaat. Zoals in de film, verduidelijkt ze, als je echt verliefd bent. Ik lach, net zoals papa en mama?. Met een gezicht vol afgrijzen kijkt het schatje me aan: natuurlijk niet! Beneden zie ik dat het nog geen tien uur is en bedenk dat twee uur wachten best lang is en dat vijf jaar zo voorbij zijn. Helaas, de harde realiteit dringt zich op. Vermoeid laat ik me vallen op de bank, een kleine stofwolk dwarrelt op.
Ha Miek.
Geweldig stuk!! Tja, feesthoedjes en rolfluitjes zijn voorbij. Time voor muziek&dansen met vriendinnen op hoge hakken ’t liefst. Ben blij met de mannen…zou raar staan..hoge hakken..haha