Bucketlist

Ik maak altijd lijstjes in mijn hoofd. Wat moet ik vandaag echt doen en wat wil ik graag doen. Begin ik de dag met een rustige wandeling met hondje Tjibbe of ga ik direct de badkamer uitschrobben? Het zijn van die momentjes dat je prioriteiten moet stellen. En dat gaat me heel aardig af. Ja ik ben heel efficiënt in het afvinken mits ik ongestoord te werk kan gaan. Daar zit ‘m vaak het probleem. Na het gesprek met de chirurg dat er uitzaaiingen waren geconstateerd en ik niet te genezen was voelde ik de onrust door mijn lichaam jagen. Ik moest nog zoveel, ik wil nog van alles en hoe lang heb ik nog? Ik kon er niet van slapen, werd om vijf uur wakker en kroop in het schemerdonker achter het beeldscherm. Er moet nog van alles verteld worden opdat de verhalen kunnen voortleven in de tijd nog gaat komen. Ergens las ik over een film waarin twee terminale kankerpatiënten bezig zijn nog een lijst af te werken van dingen die ze nog willen doen. Een ‘bucketlist’. De lijst was lang en elke dag kwam er wat bij en ook werd er wat afgeschreven. Gedaan, dikke krul erdoor en weer op naar het volgende. Het is heerlijk plannen te maken, te fantaseren over een verre reis, een bijzondere ervaring of een uniek moment. Ik doe niets liever. In mijn hoofd maak ik een lange reis naar een betoverend land waar de kleurrijke bevolking mij inspireert en ik me licht en welkom voel. In een trein reis ik door oneindige vlakten, schommel in slaap tegen mijn rugzak, als ik wakker wordt zoek ik mijn logeerplek in de wirwar van bochtige straatjes en kleine winkeltjes. Zulke gedachten vullen soms mijn hoofd maar veel vaker droom ik over de dag die voor mij ligt. Mijn bucketlist is op een Post-it blaadje te schrijven, overzichtelijk en boven alles ook nog uitvoerbaar. De locatie is op loopafstand en de inheemse bevolking vriendelijk en toegankelijk. Het ruikt er naar aarde en lucht, een zachte wind waait mijn gedachten de ruimte in. Ik kijk ze na en vergeet even alles wat er op mijn lijstje staat.

Stem of voeg toe aan :