De uitslag

De hele week stond in het teken van onderzoeken en dan De Uitslag. Geduldig drink ik een liter contrastvloeistof voor de CT scan, laat weer een infuusje aanbrengen en onderga het ‘ gehamer’ tijdens de MRI. Blij dat het achter de rug is ga ik op zoek naar de oncoloog die het onderzoek verder met mij gaat bespreken. Niets kan mij nog gebeuren, deze medicijnen zijn nieuw en goed en bovenalles: ik krijg ze. Het belooft mij meer tijd te geven, meer tijd om samen door te brengen. En ik wil niets liever dan dat. Wanneer we in de spreekkamer plaats nemen komt de grote dreun. Ik mag niet mee doen. Ongelovig kijken we elkaar aan. De uitslagen zijn zodanig dat ik niet meer in aanmerking kom voor het onderzoek. Ik huil. Henri huilt. ‘En nu?’ vraag ik bang. Het wordt chemo in Meppel en herceptin voor zolang als het gaat. Vermoeid nemen we afscheid van Groningen. Zonder wat te zeggen rijden we naar huis. Ook deze aanvaarding duurt een paar dagen. Moeilijke dagen. Maar volgende week start ik, eindelijk.

Stem of voeg toe aan :