Geduld

Met enige frustratie realiseer ik me dat de weken moeiteloos voorbij glippen. Ik begin de week met een lege agenda, overtuigd van het idee dat ‘het niets wordt’. Ik besluit af te wachten. Het beste besluit in weken. Er komt vanzelf iets op mijn pad. Doen wat bij je past. Geduld is een deugd. Niet te verwarren met luiheid of gemakzucht. Geduld is actief stoppen. Luisteren. Geduld is het moment pakken, opladen, afstemmen op jezelf. Op ongeduldige momenten – laten we zeggen: tijdens ons gehele normale dagelijkse leven – merk ik dat ‘iets doen’ de norm is. Gold ook voor mij. Ook ik werd onrustig als maandag in dinsdag overging en vervolgens in woensdag. Ook ik werd dan overvallen door een gevoel van haast en onvrede. Terwijl ik van nature geen ontevreden mens ben, ik ben uiterst gelukkig met mijn leven. Wat ik heb is precies wat ik had willen hebben. Zonder de kanker, dat dan weer wel.
Terug naar geduld. Ik wilde de rust en de ruimte gebruiken van het nu. Maar wat er gebeurde was dat ik opeens pompoenen aan het uithollen was voor Sint-Maarten. En heen en weer vloog met lijstjes voor pakjesavond. En plichtmatig mijn mail aan het bijwerken was. Sorry mensen!
Tijdens een kort moment van geduld onderzoek ik mijn mogelijkheden. Een ochtendritueel. Ik kom erachter dat het draaiende houden van mijn leven en het leven van mijn geliefden op de eerste plek staat. Een paar jaar geleden lag ik nog wakker van idee dat ik een ‘grote daad’ wilde stellen. Dat idee heb ik begin dit jaar losgelaten. Ik voel me dankbaar met het aandeel dat ik kan hebben in het leven van een klein groepje mensen. De mensen om wie ik geef en voor wie ik belangrijk ben. Het is bijzonder jammer voor de mensheid, maar ik ga geen boek schrijven, een dichtbundel uitgeven of een biologisch eetcafé in ons dorp beginnen. Ik vind het zelf ook wel jammer trouwens, maar ja. Buiten bereik.
Geduldig zie ik grote dromen verdampen en realistische doelen scherper worden. Ik zie mezelf genieten van een gewone week. Een week zonder uitschieters maar met een paar waardevolle ‘plussen’. Die plussen liggen geheel binnen mijn bereik. Met een voldaan gevoel breng ik de voorraadkasten op orde, overhoor ik de middelbare scholieren en bezoek ik een lieve vriendin.
Met spijt bekijk ik mijn alweer volle agenda voor volgende week. Een ziekenhuisweek dus een rotweek, zo simpel is het leven op dit moment. Ik besluit te schrappen en te kiezen. Heb geduld! Ik ga voor de plussen!

Stem of voeg toe aan :