Loslaten

‘Je zult moeten loslaten’, de persoon voor mij kijkt me ernstig aan. Ik knik, loslaten. Ik snap het maar hoe doe ik dat? Ik prop de boodschappen in de fietstas. In een slakkengangetje rijd ik naar huis. Het gesprek nog vers in mijn geheugen. Het doel is ‘leren loslaten’. In mijn ogen betekent het zoiets als ‘een stap terugdoen’. Met open ogen kijken hoe de ander verder gaat. Van een afstandje wacht ik af. Misschien volgt er een val, een lichte kneuzing of teleurstelling.Ik kan er niets aan doen, sommige dingen zijn niet te voorkomen. Mijn ‘zorgen voor’ verandert in ‘geven om’. Loslaten heeft ook alles te maken met het aanvaarden van een nieuwe situatie en daarin lichtpuntjes te ontdekken. Maar zover ben ik nog niet. Mijmerend ruim ik de voorraadkast op. Er zijn verschillende momenten in je leven dat je te maken krijgt met loslaten. Zo herinner ik me de eerste dag naar de kinderopvang, een nieuwe school, een feestje op adres onbekend. Het is een natuurlijk proces. Ik houd van de natuur. Met verbazing kijk ik toe hoe een zaadje uitgroeit uit tot een plant, met een eigen kleur en bloei. Langzaam maar zeker slingert het lichte groen zich langs hekwerk omhoog. De lucht in, richting de zon op zoek naar warmte en kracht. Op verschillende momenten heeft het water nodig en aandacht. Af en toe loopt de tuinder er langs zorgt dat een stokje recht wordt gezet en kijkt naar boven. Is er voldoende regen op komst? Bij twijfel wordt de zware gieter gepakt, druppels vallen op de uitgedroogde grond. Een donkere vlek aan de voeten van het jonge groen. De natuur gaat zijn gang, niet te veel mee bemoeien, toon je geduld en vertrouwen. Laat het los, het plantje zal zijn eigen weg gaan zoeken. Loslaten betekent ook geduld hebben, voor alles is er een tijd. Tevreden kijk ik naar buiten, de tuin is nog lang niet winterklaar. Het zware werk besteed ik uit, in harmonie verdelen we de taken. Een nieuw seizoen ligt voor ons er is nog genoeg te doen.

Stem of voeg toe aan :