Negateers

De laatste tijd wordt ik geprikkeld door de houding en uitingen dat je zelf je gezondheid in de hand hebt. Het overwinnen van kanker wordt regelmatig vergeleken met een wedstrijd. Bij een sportwedstrijd kun je resultaat behalen door je inzet en motivatie. Helaas is dit met kanker niet het geval. Niemand kiest voor kanker en niemand kan het uiteindelijke resultaat van de behandeling tegen kanker bepalen. Mijn pogingen om gezond te leven roepen bewondering op en men is ‘trots’ op mij. Ik doe wat ik kan maar vraag me wel regelmatig af: en wat als ik dit niet doe of kan? Verwijten jullie mij dan gebrek aan doorzettingsvermogen? Ben ik verantwoordelijk voor de progressie van de ziekte? Tijdens onze zomervakantie werd mijn aandacht getrokken naar een tekst op een nummerbord‘ opgeven is geen optie’. Wanneer ik met mijn handdoekje over mijn arm naar het zwembad keek ik recht in het smoel van het positivisme. ‘Opgeven is geen optie’. Ik mompel de woorden zacht voor mij uit. Wat moet ik met dit soort oneliners die voor vele interpretaties mogelijk zijn. De intentie van de plakker staat wat mij betreft buiten beschouwing. Maar waarom het zo etaleren? Het fenomeen bumpersticker is vooral ‘hot’ in de Verenigde Staten maar nu voorzichtig ook aan het infiltreren in de Nederlandse cultuur. In Amerika is nu een groep mensen opgestaan die zichzelf de negateers noemen. Zij keren zich tegen het alles aanwezige positivisme van de mens en het idee dat door een positieve houding ziekte kan worden bestreden en succes haalbaar wordt. Wat mij betreft is opgeven altijd een optie. Een beslissing die je weloverwogen neemt en die je moeite kost, soms ook pijn en verdriet. In sommige gevallen is het juist verstandig om die staat van positivisme los te laten en het negativisme te omarmen. In de sportschool, tussen al die zwetende mensen ervaar ik geen euforie hoe ik door mijn levensstijl de ziekte kan reduceren tot een aanvaardbaar niveau. Tenslotte ben ik toch ook ziek geworden terwijl ik gezond was! Wellicht is het beter om te beseffen dat het doel niet van belang is maar de weg er naartoe. Maar het liefst zonder de nep glimlach van het positivisme.

Stem of voeg toe aan :