Snelweg van emoties

Het geheugen van mijn telefoon is een doordruk van mijn dagelijkse routine. Alle belangrijke nummers zijn er in opgeslagen: oncologie, radiologie, internist, oedeemtherapeut, huisarts. Mijn afsprakenkaart ligt naast de telefoon. Wanneer ik de papieren uit het hoesje peuter zie ik de afspraken van een aantal maanden geleden. Verbaasd kijk ik er naar. Wat lijkt dat ver weg. Gesprekken in Amsterdam, onderzoeken in Zwolle , opnieuw onderzoeken in Groningen en de eerste kuur in Meppel.Na elk ziekenhuisbezoek is het een heel geregel. Ik organiseer graag en pak dus regelmatig de telefoon om het een of ander uit te zoeken. Het verzetten van een afspraak maar ook om de onduidelijkheden van de verschillende onderzoeken te achterhalen. Hoe kan het toch dat ik regelmatig buiten op de parkeerplaats van het ziekenhuis sta met een vaag gevoel van onbehagen. Krijg ik nu wel of geen scan, en wat voor een. En waar, hoe laat en vooral ook waarom. Ik bel en in alle eerlijkheid vertelt de assistente mij dat zij het ook niet weet, de arts afwezig is en ze het door zal geven. Een doktersleven bestaat voor een groot deel uit congres, vakantie en nascholing. Na een paar dagen bel ik nogmaals. Ik krijg het verhaal opnieuw te horen, maar nu in een andere volgorde. De gegevens kloppen, dit wordt de behandeling omdat dit nu de beste behandeling is. Mijn vragen worden ogenschijnlijk stuk voor stuk beantwoord. Enigszins gerustgesteld leg ik de telefoon neer. Om na een paar uur opeens te denken: maar waarom is dit dan de beste behandeling? Om gek van te worden. Het schijnt dat patiënten eigenwijzer, koppiger en veeleisender zijn dan vroeger. Of werkt het anders? Misschien krijg ik tijdens de gesprekken niet alles mee, sluiten mijn hersenen zich af voor bepaalde zaken. Er zijn verschillende wegen van denken. De weg van de feiten en procedures, en de emotionele weg. De weg van wat gaat dit betekenen voor mij en voor ons gezin. Zodra ik op de emotionele weg zit hoor ik niet wat er zich op de andere weg afspeelt. Ik neem me voor regelmatig van baan te verwisselen zodat ik op beide wegen bekend ben. Vol vertrouwen zit ik achter het stuur. De telefoon in mijn hand.

Stem of voeg toe aan :