Tussenstand

Met het einde van de derde kuur in zicht kwam ook de spanning van de scan boven drijven. Doet ‘het’ wat, ben ik op de juiste weg met de medicijnen? Allemaal vragen die door een vergelijkende scan kan worden beanwoord. Het zegt niet alles, laten we ons er niet te veel van voorstellen, roep ik al een week. Maar dan toch… de scan liet een duidelijke afname van de kwaadaardige cellen laat zien. Goed nieuws! Dat betekent dat ik verder kan met de kuren en weet dat het lichaam zijn best doet om te herstellen wat mogelijk is. Beetje trots ben ik ook wel. Ik loop traag mijn rondje met hondje Tjibbe, de voetjes rood en vellerig maar het lukt toch nog altijd. Het buiten zijn geeft lucht, in vele opzichten. Het binnen zijn ook. Ik breng mijn dagen door in alledaagse routine, met heel veel plezier en aandacht. We eten samen een broodje, ik schrijf wat van me af, we bakken een taart en tussendoor overhoor ik de Franse woordjes. Meer is echt niet nodig. Wat echt belangrijk is zit in de realiteit van de gewone dingen!

Stem of voeg toe aan :