Fantastic Life

slikken

januari 14th, 2014 | RSS Feeds | Geplaatst in: columns 2014

De hele huis is nog in rust. Zonder te aarzelen dit keer zet ik de benen buiten bed. Even een rilling, slaapmuts snel op, en dan richting mijn ‘werkkamer’. Sinds een paar dagen heb ik er weer een kuur bij. De grote schoenendoos zit vol doosjes met strips en potjes met felgekleurde etiketten. Als een gifmengster pak ik mijn bakje erbij en vul de reservoirs. Eerst een cracker, dan het maagdrankje met chemische peppermuntsmaak, dan de paracetamol en dan de dexamethason. Dan twee uur wachten en dan vijf enorme pillen. Als kind kon ik nog geen verpulverd aspirientje weg krijgen en nu sla ik alles met glans achterover. Na het ontbijt pak ik mijn stok, hond en riem en trek de deur achter me dicht. Het licht is helder, komt er nu eindelijk eens sneeuw? Het water op het omgeploegde maïsland is bedekt met een teer laagje ijs, breekbaar wit. Onderweg passeert een hardloper me. Met gemak ontwijkt ze de modder en diepe plassen op het zandpad. Ik slik, voel met mijn tong een vervelende plek in mijn mond. Zorg voor aandacht. De lijsten van bijwerkingen zijn lang en akelig. In mijn jaszak vind ik gelukkig een pepermuntje. Zachtjes zuig ik de suiker naar binnen. Na flink doorlopen naderen we het bordje van de bebouwde kom. Blij dat ik mijn stok bij me heb, wacht ik even om de omgeving goed in me op te nemen. De grillige eikenbomen, de schapen bij elkaar in een hoekje van het land en de eerste huizen. De natuur is geduldig. Op de jonge takken van de dikke bomen zijn zelfs al voorzichtige knoppen te zien. Op de grond liggen de afgewaaide, zieken en oude takken. Langzaam aan het vergaan, een nieuw leven voedend. Nog even doorlopen, bijna thuis. Ik laat me in de stoel van de woonkamer zakken. Een schapenvelletje zorgt voor warmte en bescherming van de broze botten. Nu een kopje thee, is het al tijd voor de zware jongens? De pillen kunnen nog even wachten, ik slik de thee door en het ochtendlicht schijnt naar binnen. Het glas water staat al voor me, in de sensatie van de eerste stralen doe ik nog even mijn ogen dicht.

Stem of voeg toe aanUitleg over het gebruik van deze icons :  Plaatsen/stemmen op NUjij Plaatsen/stemmen op eKudos Plaatsen/stemmen op MSN Reporter Plaatsen/stemmen op Digg Toevoegen aan Symbaloo Stumble it! Voeg dit artikel toe aan Del.icio.us Voeg toe aan je Google bladwijzers Abonneer je op de RSS-feed van deze site
Reactie van Roelien:

Lieve Annemieke,
Zo lees ik vanmorgen weer even jouw berichtjes. Zo treffend, mooi geschreven… Zo kan je al lopende in de vroege ochtend genieten van die kleine dingen die de natuur biedt. Dingen die een mens vaak over het hoofd ziet. Nu weer een kuur erbij met de nodige bijwerkingen. Die neem je graag voor lief, want hopelijk heeft ook deze kuur weer zijn effect en kan je nog vaker genieten van die momenten die het leven biedt…
Liefs Roelien