vriendschap

Als ik ‘vriendschap’ intoets heb ik direct het wijsje van Henk Westbroek in mijn hoofd. Die verzuurde ouwe sok. Snel probeer ik zijn gezicht en tekst te vergeten. En dat lukt. Ik ben een optimistisch mens en negatieve lading gooi ik snel bij het chemisch afval. Daar laat ik mijn dag niet door verpesten.
Ik had het maar weinigen verteld maar na wat geregel was het zo ver en stond ik met mijn handbagage in Jakarta. In de verte stond mijn vriendin al uitbundig te zwaaien. Het was ons gelukt! Twee jaar eerder had ik het ticket kunnen verbranden na de verontrustende uitslagen van de scans en dan was het nu echt zo ver. Ik was van ver gekomen en verheugde me enorm om deel uit te maken van haar leven, als was het maar voor zeven volle dagen.
Na wat getrek aan de onwillige trolley stond ik eindelijk gebogen over deze dappere vrouw en voelde haar warmte en energie. Iets verderop stond onze trouwe chauffeur die volgens mij heimelijk verliefd is op zijn opdrachtgeefster. Hij manoeuvreerde de auto moeiteloos door de drukte. Ik kijk mijn ogen uit en houd de hand vast van mijn trouwe vriendin.
Ik was zestien toen ik haar leerde kennen. ‘Niemand wil naast mij zitten, misschien jij?’ grapte ze. En dat was het begin van onze vriendschap. We doorkruisten twee jaar middelbare school en vlogen toen ieder een kant op. Elke maand ontving ik wel een zelfgemaakte kaart of brief met een overzicht van haar leven en verwachtingen. Ze vertrok naar het buitenland. Eerst Zuid Amerika en later waar de hulporganisaties maar bezig waren. Vaak alleen. Ze vond een huisje, leerde mensen kennen en bouwde een vol leven op. Een positief mens.
‘s Ochtends drinken we thee en bewonder ik haar keukenkastjes. Ze zijn leeg. Op wat groene thee na. Geen blikopener te vinden en ook wil ze geen kaasschaaf accepteren. Dus eten we iedere dag buiten de deur waar we met smaak eten en niet uitgepraat raken over onze levens. Zo verschillend en zoveel overeenkomsten. Iets in me maakt dat ik haar wil beschermen, het makkelijker wil maken. Als we over de donkere kampongstraatjes lopen geeft ze mij haar hand en ik volg haar. Zij steunt op mij. Ik ervaar de wederkerigheid van vriendschap en ben op zoek naar het gevoel dat deze vriendschap me geeft. Mijn vriendin voelt als een tweede ik. Ik kan haar beschermen en verzorgen en daar word ik zo blij van!

Stem of voeg toe aan :