Kinderfeestje

In de agenda heeft ze de datum met zonnetjes versierd. Deze week moeten de uitnodigingen worden rondgebracht. Ik open de oude-kast-van-oma. Dikke stofdraden liggen te vervilten tussen de stapels ‘belangrijke’ papieren, bergen nooit ingeplakte foto’s aangetast door de tijd en tientallen pakketjes kaarten. Een hoog opgestapelde berg papier ligt half achterover gekanteld tegen twee nooit gebruikte bloemenvazen. Waar ben ik aan begonnen? Een uurtje later zit ik op de grond tussen albums waar de foto’s uit vallen. ‘Mam, hoeveel nachtjes nog? Vergeet je mijn uitnodigingen voor mijn feestje niet? En de traktatie. Weet je wat ik wil hebben…?’ Tussen de mapjes foto’s zie ik een oude polaroid liggen. Een groepje kinderen in indiaan- en cowboytenue. Het buurjongetje met z’n brilletje waarvan een glas met een grote pleister is afgeplakt. De taart met kaarsjes. Het zijn er zes. Mijn moeder met minirok en vlinderbril buigt zich voorover om met het mes de taart te verdelen. Ranja. Koekhappen. Handen op de rug. Snoep uit een bak met water vissen.‘Weet je mama, we kunnen ook een Mega Mindy feestje geven. Dan moet iedereen, iedereen dus ook jij mama, verkleed komen. Papa kan wel als Toby.’ Wie is in godsnaam Toby? Als het nu Spiderman was of de man van Atlantis. Laatst had één van de dametjes een verjaardagsfeestje van een nieuw vriendinnetje. Op de uitnodiging stond de dresscode: avond- of cocktailjurk. Je moet maar durven. Bij het wegbrengen deed pa open in jacquet: ‘Zó enig om die kleine schatjes in hun jurkjes te zien, net volwassenen!’
Ik trek een mapje vergeelde foto’s open en zie nog meer blije gezichten. Rennende kinderen om de feestelijk gedekte tafel, even later staan ze buiten klaar voor ‘Annemaria Koekoek’. Op een andere foto zie ik mijn vader met baard en volle bakkebaarden. Ik krijg een zwarte negerpop. Heel erg jaren zeventig. Met een roodwit gehaakt jurkje. Haar oogjes bewogen niet. Raar, ik herinner me niet dat mijn ouders nou zo van de derde wereld waren. ‘Mama, ik wil wel een little-pet-shop-huis met een glijbaantje. Of iets voor de barbies, een skateboardje daar kan ze dan op staan en die rijdt ook nog! Wat gaan we allemaal doen?’
Ik denken dat een bioscoopbezoekje ‘top of the bill’ was… ‘Mwah, ik ben vorige week ook al met een feestje naar de film geweest en daarna nog fonduen’. Goed, originaliteit is belangrijk maar toch niet doorslaggevend? De klimwand, survivallen, indoor snowboarden. Je kunt het niet bedenken of het is al een keer gebeurd. Ze wordt vijf jaar, dan maar een prinsessenfeest. Kan dat wel, als hoger opgeleide, maatschappij kritiese jaren ’70 vrouw? Roze en meisjes: lekker rolbevestigend. Maar zelfs prinsessen zijn aangepast aan de eisen van deze tijd. Het is Mega Mindy die boven het bed schittert. Een slaapkamerdeur verder is het Totally Spies en Winx Club. Allemaal één pot nat: een stel overslanke meiden met puntige cups die het kwaad in de wereld bezweren. Moet ik haar dat beeld afnemen? De bijna-jarige: ‘Voor de traktatie heb ik iets leuks gezien in het kinderbakboek. We hebben nog wel van die zilveren bollletjes nodig. Met glazuur zet je er dan mijn naam op. Leuk hè, mam?’
Ik haal de stofzuiger te voorschijn en in enkele minuten zijn de stofwolken verdwenen. Ik schud de stapel papieren en vis er zes fleurige kaartjes met Jip en Janneke uit. De overige te verzenden kaartjes orden ik in keurige stapels en laat ze verdwijnen in een laatje van de kast. Nog even op zoek naar de ontbijtkoek en wat snoepjes in een papiertje. We gaan voor een retro jaren ’70 feestje, vinden papa en mama he-le-maal te gek.

Stem of voeg toe aan :