Lingerie

De oncologieverpleegkundige heet ons welkom met een stevige handdruk. Ze schenkt al babbelend een kopje koffie in en legt de multomap ‘behandelwijze Chemotherapie’ voor ons neer op de tafel. Er volgt een lang gesprek. We zullen haar nog vaak gaan zien tijdens de lange maanden van de chemotherapie – zij vormt de schakel tussen ons en de internist. We hebben vertrouwen in haar wanneer ze hartelijk lacht als ik grap dat de pruik altijd nog een leuke aanvulling voor de verkleedkist kan zijn. Bij het weggaan geeft ze een stapeltje folders mee die ik thuis maar eens door moet kijken. Op de voorkant staan zoete plaatjes van vrouwen in degelijke roze onderkleding met de ogen starend in de verte. Protheses, borstreconstructie en lingerie op maat.Na het verwijderen van het verband in het ziekenhuis door de verpleegkundige die nooit tijd had maar de laatste dag veranderde in een begripvolle zuster, was ik in tranen. Mijn borsten zijn jarenlang gebruikt voor het voeden van de kinderen, geïnspireerd als ik was door de dames van ‘Borstvoeding Natuurlijk’. Maar vanaf het moment dat de melk uit een pak kwam, verkregen mijn borsten dezelfde status als mijn knobbelige knieën. Als studente stond ik met blonde pruik en valse wimpers op het podium te blèren: ‘Cup D, cup D, daar zit ik echt niet mee, of is het misschien toch cup Céhéé?’ Kortom, nooit een borstenvrouw geweest, totdat de plek van die inmiddels onbelangrijke borst werd opgesierd door een litteken… Plotseling zag ik overal om mij heen zomerse hemdjes die niét scheef hingen, maar lichaamsdelen die gebruind waren tijdens lange onbezorgde zomervakanties.
Tijdens het gesprek voorafgaand aan de operatie opperde de chirurg de mogelijkheid van een reconstructie van de borst: een stukje uit de buik of van een rugspier zou een nieuwe borst kunnen vormen. Denkend aan mijn platte buik en mijn weinig gespierde rug besefte ik me dat het een hele klus zou worden. De gedachte aan nog meer gerommel aan mijn lijf en het lange behandeltraject werd me te veel en een gesprek met de plastische chirurg kon worden afgezegd. Dan was er nog de inwendige prothese, zeg maar het kipfiletje onder de huid. De kans dat zo’n ding verschuift en ergens onder je oksel terecht komt of nog erger ‘kan gaan lekken’ gruwelde me toe. Het plaatsen van een ballonnetje onder de huid ging ook een hele toer worden als gevolg van de nog te volgen radiotherapie. Wederom geen optie. Dan maar een oude sok in de bh.
Met de folders op schoot verdiep ik mij in de wereld van lingerie die niet bedoeld is om te verleiden maar om te verzachten. De vakkundige aanbieders hebben hun marketing goed voor elkaar. In rake bewoordingen prijzen zij hun waren: ‘vertrouwelijkheid, zorgvuldig en persoonlijk advies en deskundige begeleiding’ sieren de pagina’s. Ik voel me op slag twintig jaar ouder. De bh’s ogen degelijk en hebben de uitstraling van de ouderwetse voedingsbh, de getoonde badpakken zouden goed staan op het lijf van een Oost-Duitse zwemkampioene. Snel berg ik de folders op in de handige insteekhoesjes van de eerder op de dag verkregen multomap. Ik troost me met de gedachte dat als het een beetje mee zit de luchtige shirtjes binnenkort weer in de kast verdwijnen. Laat het maar een vroege herfst worden met een ruime keuze aan warme vestjes. Dan lees ik opeens op teletekst dat we deze week een hittegolf krijgen. Heb ik even geluk! Dan valt net mijn haar uit!

Stem of voeg toe aan :