he spetter… gouden vriendin van mij… ben zo blij dat je snel geholpen gaat worden! komt helemaal goed daar, plekje weg… hoppetee! zag wel iets op de CNN medische dinges programma over een middeltje waar je misselijheid van de chemo mee kunt verhelpen/verminderen… geinteresseerd???? Iets sjinees… dus tja… haaienkraakbeen of zoiets… klinkt goor… maar ja, als het helpt… Pakkerd!

Kan je het in gestampte vorm voor me in een flopje doen? Of word je dan door de Koreaantjes voor junk versleten?

doen we moppie… doen we gewoon… virtuele haaienkraakbeen… zal vast even een goed receptje erbij zoeken.. ok… vergeet die haaienzooi.. daar zit of salmonella in of anderszijds is niet aangetoond dat t uberhaupt zinvol is (source: google, hahahaha)… ga snel naar de reform winkelin Meppel en koop een potje ginger capsules!! Zie “Study: Ginger capsules ease chemotherapy nausea” op http://www.physorg.com/news161544273.html –> The study involved 644 patients from cancer centers around the nation who had suffered nausea in a previous round of chemotherapy. Two-thirds had breast cancer and the rest, other forms of the disease. They were placed in four groups and given one of three doses of ginger (the equivalent of one-half, 1 or 1 1/2 grams of ginger per day) or dummy capsules in addition to standard anti-sickness medicines.

Patients took the capsules for six days, beginning three days before chemo treatment. They rated their nausea symptoms on a seven-point scale on the first day of each of three treatments.

All of the ginger doses significantly reduced nausea, and the middle and lowest doses gave the best results. Patients taking ginger scored their nausea an average of two or more points lower on the nausea scale, about a 40 percent improvement over their previous chemo treatments without ginger, Ryan said. Those given dummy pills reported hardly any difference.

Timing may have been key to success: An earlier study found ginger did no good when patients waited until the day of treatment to start taking it. In the new study, researchers wanted to see if having ginger in the system ahead of time would help.

Een Sms’je
Een heerlijke vakantie in Frankrijk. Prachtig weer en mooie wandelingen gemaakt.
Caravannen in de vrije natuur maar wel op een camping.
Het was al de 2e camping deze vakantie maar na 2 weken vonden we het genoeg.
In de gids hadden we in de Drome een aardig campinkje gevonden. Daar nog een paar daagjes wat verkennen en dan weer op huis aan.
Die ochtend zouden we dus op weg gaan naar de Drome, zo’n 170 km rijden die dag. Heel relaxed. Henk, de campingbaas zou ons om half elf met de trekker van de berg halen.
De mobiel stond nog uit en na activering gelijk een “prrrring” dus een berichtje.
Altijd benieuwd wat het thuisfront te melden heeft.
“Kunnen jullie niet bereiken. Helaas geen goed nieuws, Henri”
De angst er is direct. Wat is er aan de hand? Iets met de kleinkinderen gebeurd, is het eerste waaraan je denkt.
Toen de echte boodschap “Bij Annemiek is borstkanker geconstateerd” doorkwam is het alsof je maag zich in je lichaam omdraait. De wereld staat dan even stil.
Het eerste wat in je opkomt is, hoe kan dat nou? Nee, het is niet waar. Ja, het is wel waar en Annemieke is ernstig ziek. Langzaam dringt het, in de minuten na het telefoongesprek, een beetje tot je door.
Achter een fijne vakantie staat direct een dikke punt.
Je wilt dan eigenlijk maar 1 ding en dat is je dochter in je armen hebben. Haar stevig tegen aan drukken. Je wilt weten hoe ze de medische diagnose oppakt. Je wilt nog zoveel meer weten maar je zit daar 1200 km vanaf. Dat betekent 2 dagen rijden om thuis te komen en dan nog een dag later kun je haar pas vastpakken en proberen iets te doen, te praten, te helpen, te steunen, te troosten, weet ik veel. Maar ik kan nu niets, pas over 3 dagen!
Henri heeft op zijn eigen rustige manier in het telefoongesprek beknopt uitgelegd wat aan de diagnose was voorafgegaan en wat de planning was. Zijn manier van de uitleg gaf ons de overtuiging: die twee hebben de situatie onder controle, geen paniek maar de feiten onder ogen zien en daarnaar handelen. Dat stelde ons wel gerust. Die twee redden het samen wel. En zo moet het ook. De omgeving kan en zal steun verlenen op welke manier dan ook maar zij zelf zullen het samen moeten doormaken. En dat komt goed.

Het is maandag 15 juni Annemieke belt me. Ik denk nog; die belt wanneer de verjaardag van haar neefje& zwager die op dezelfde dag jarig zijn wordt gevierd. Op de vraag; hé hoe is het? Komt een ander antwoord; uh, niet zo goed…. Hoezo, vraag ik nog. Dan legt ze uit dat ze afgelopen donderdag naar de huisarts geweest is en al borstonderzoeken en zelfs al een punctie gehad heeft… hè?????????? Gaat dit over mijn zus??? Zit ze vreselijk in de rats de afgelopen dagen, maar mij even bellen..nee. Niemand onnodig ongerust maken… Erg lief, maar niet nodig. Dan is het afwachten tot het weer donderdag is voor ze weer naar de chirurg moet voor de uitslag, dit keer gaat ze gelukkig niet alleen. Henri gaat mee. Het speelt de hele tijd door mijn hoofd, je verstopt het maar de angst blijft. Het zal toch niet….??? Dan is het donderdag en ik bel vanaf mijn werk. En Miek, weet je al meer?? Dan wordt er me verteld; ga maar zitten want het is niet goed!!.. ik heb borstkanker…!! Hè, ik heb toch mijn zus aan de telefoon, dan klopt dit toch niet??? Dit gebeurd toch alleen bij bekenden van bekenden??? Ja dag, nee dus. Ik zit daar en hoor het verhaal aan, ben met stomheid geslagen. Het ziekenhuis is mij bekend, werk er tenslotte, maar je moet er niet in liggen. Nu heeft mijn zus de agenda vol staan met afspraken die ze niet wil, cq om gevraagd heeft. Wat is dit voor een misselijke grap, nee het is werkelijkheid!! Gatver!! Met bewondering heb ik haar aangehoord, alles gedetaileerd verteld.. lijkt alsof ze het over iemand anders heeft. Ik schiet vol, maar gelukkig ziet ze me niet. Tot mijn kleinste nichtje aan Mieke vraagt wie ze aan de telefoon heeft. Dat is Inge. Waarop ze vraagt; moest ze ook huilen?? Nee zegt Mieke. Ja dus, toen wel!! shit, wilde het niet laten merken… De 2de punctie leverde niet meer info op de de 1ste, balen. Nog langer die onzekerheid. Gelukkig is de OK volgende week woensdag. Ik heb de moed pas afgelopen zondag gekregen om de googlen. Jesus, wat een info is erop te vinden over borstkanker…!! Incl vele foto’s van borstamputaties. Mijn zus moet dit ondergaan.. Altijd gezond geleefd, en toch.. in het leven zijn dingen vaker oneerlijk. Dit is er een van! Ik vind het moelijk om hiermee om te gaan. Ik heb vreselijk nare dingen in het ziekenhuis meegemaakt, maar dit is te dicht bij. Soms lig ik om 4u wakker, en pieker me suf over hoe ik haar kan helpen.. Tot ik vrijdag een vriendin aan het mailen over mijn zus. Ik schreef haar dat ik zo vreselijk trots ben op mijn zus, omdat ze er samen met Henri (en haar lieve meiden) zo fantastisch mee omgaan. Daar kon ik wel wat van ik leren… Ja, dat kon ik!! Dus geen gejank en gepieker meer, daar help ik d’r niet mee. Er gewoon zijn als ze me nodig heeft. Mobieltje is steeds flink opgewaardeerd, sms me af en toe suf.. handig.. Kan je toch iets van je laten horen, zonder dat ze zich verplicht voelt steeds iedereen te moeten bellen. Al met al is dit een vreselijk shit tijd voor Annemiek en Henri & de meiden. Maar ik ben ontzettend trots op ze, en ik vind haar ongeloofelijk dapper!! En ik weet, met Henri aan haar zijde dat het allemaal wel gaat lukken. Ze slaan zich door deze periode heen. En als ze me nodig hebben…ach het is maar een uurtje.. ik ben zo.. Dikke kus voor jou lieve zus!!! Inge X

Lieve Annemiek,
Net je bericht gelezen van je bezoek aan het ziekenhuis. Als ik het goed begrijp prima nieuws en nu er tegenaan. Komt allemaal goed
Gefeliciteerd en sterkte de komende tijd
Liefs Marijke