Een kaartje

De laatste dagen voor het grote vertrek werd de opwinding in huis steeds groter. Een hele week van huis weg, slapen in een tot vakantieboerderij verbouwde kippenschuur en eerst zestig kilometer fietsen door bossen en heide. Voor hen die altijd binnen vijf minuten te voet op het schoolplein staan is dat een beste afstand. De banden werden flink opgepompt en het regenpak ging onder de snelbinders. Met vochtige ogen stonden de ouders langs de kant. De kinderen, al geheel in trance, wuifden nog lukraak van links naar rechts. Even klonk het verloren: ‘Denk eraan, elke dag een schone onderbroek en doe de vuile was direct in de plastic tas…’. Toen verdween de laatste uit het zicht. Lees verder