Tussentijd

Twee kuren zijn bijna afgerond en ik hoef even een weekje die roze pilletjes niet te slikken. Helaas heb ik die chemo vrije week ook echt nodig. De waardes van bloedlichaampjes en dergelijke zijn nu op het laagst en het lichaam reageert daarop. Slap en lamlendig. Alles gaat langzaam en onhandig. De weken zijn wel heel waardevol gevuld. Ik wandel veel, muts op en handschoenen en sjouwen maar. Ik neem de tijd voor mijn persoonlijke document en lees. Een stapel boeken naast de bank. Ik krijg er geen genoeg van. In de avonduren praten we veel, luisteren muziek en ontdekken weer nieuwe gedachten. Ik heb de afgelopen weken ook veel bezoekjes gehad, vriendinnen en familie. Het voelt zo goed om zo met elkaar tijd door te brengen. Dankbaar voor deze tussentijd die we nog samen hebben. We zijn nog drie dagen op het eiland Texel geweest. Drie prachtige dagen, intens en heerlijk buiten in de kou doorgebracht. In de luwte van de tuinwallen lagen de pasgeboren lammetjes bij hun moeders, zo mooi. Toch nog maar een inspirerende strofe uit een liedje van Bram Vermeulen:

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg omheen.

Stem of voeg toe aan :