Fantastic Life

De eerste kuur

februari 19th, 2013 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2013, Krabbels over kanker

Na vijf weken van onderzoek en tegenslag mocht ik me melden bij de chemoafdeling in Meppel. Bekende gezichten bij de verpleging en daardoor ook iets van teleurstelling, niemand ziet je hier graag terug komen! Ik laat me moedig prikken door de verpleegkundige die het prima doet. Geen port- a- cath voorlopig zolang dit goed gaat. Scheelt weer een ingreep en hoe minder gedoe hoe beter. Ik moet lang ter controle blijven, vier en half uur. Omringd door verschillende spulletjes: ipad, ipod en boek kom ik de middag wel door. Na een uur vertrekt de eerste patiente, een vrouw van begin veertig met borstkanker. Ze is voor het laatst. Wanneer ze naar mijn verhaal vraagt twijfel ik. Het is zo confrontered voor haar. De angst is nu al voelbaar bij haar. Toch nemen we fijn afscheid van elkaar. Lotgenoten, allebei aan het worstelen met hun eigen emoties. Om half vijf wordt ik opgehaald door Henri, Kyra en Anatal. Ietsje schoorvoetend lopen ze de afdeling op, enge stoelen in een lege ruimte met alleen hun moeder. Die ook nog eens een drukverbandje van het infuus heeft, stelt niets voor maar voor kinderen…Nu naar huis en kijken wat het gaat doen.

(4) Reacties | RSS Inschrijving

De uitslag

februari 10th, 2013 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2013

De hele week stond in het teken van onderzoeken en dan De Uitslag. Geduldig drink ik een liter contrastvloeistof voor de CT scan, laat weer een infuusje aanbrengen en onderga het ‘ gehamer’ tijdens de MRI. Blij dat het achter de rug is ga ik op zoek naar de oncoloog die het onderzoek verder met mij gaat bespreken. Niets kan mij nog gebeuren, deze medicijnen zijn nieuw en goed en bovenalles: ik krijg ze. Het belooft mij meer tijd te geven, meer tijd om samen door te brengen. En ik wil niets liever dan dat. Wanneer we in de spreekkamer plaats nemen komt de grote dreun. Ik mag niet mee doen. Ongelovig kijken we elkaar aan. De uitslagen zijn zodanig dat ik niet meer in aanmerking kom voor het onderzoek. Ik huil. Henri huilt. ‘En nu?’ vraag ik bang. Het wordt chemo in Meppel en herceptin voor zolang als het gaat. Vermoeid nemen we afscheid van Groningen. Zonder wat te zeggen rijden we naar huis. Ook deze aanvaarding duurt een paar dagen. Moeilijke dagen. Maar volgende week start ik, eindelijk.

(3) Reacties | RSS Inschrijving