Ramptoerisme

Onderweg op m’n fiets naar de markt hoorde ik de jankende sirenes van een ambulance. Ik had me juist omgedraaid om te kijken uit welke richting de hulpverleners kwamen toen mijn hoofd er bijna werd afgereden door een brommer. De jongen op de brommer lag met z’n neus plat op het stuur die voorzien was van een kleine oranje toeter waar zo’n hels kabaal uit kwam dat die het gehuil van de sirenes overstemde. Op het hoofd droeg hij een ouderwetse witte helm. Hij hing scheef op het brede zadel, maakte een gevaarlijke slalom en racete verder over het trottoir. De ziekenauto reed door het rode licht en sloeg rechtsaf. De amateur motorcoureur spiedde om zich heen, knalde vol gas over het kruispunt en zette de achtervolging in. In zijn dromen was hij de held zonder vrees, zich in brandende gebouwen wagend om tenslotte vanuit de donkere rookwolken de overlevenden naar buiten te dragen. Lees verder

Een oude dame

Mijn opa en oma waren voor mij als kind de oudste mensen ter wereld. Opa had altijd een bruin vest aan met grijze borstrok, ook al schroeide de zon gaten in het asfalt. Oma dronk haar thee met melk uit een dun porseleinen kopje met zachtroze roosjes. Als ik kwam, eerst met het hele gezin op zondag en later alleen op de fiets, werd ik warm onthaald. “Kind, kom binnen wat fijn dat je er bent. Ik heb de thee al klaar, plaatje cake erbij?” Opa werd net wakker van z’n middagdut en stopte snel het gebit in z’n mond. Het rook er naar boenwas van het zware dressoir en de muffe lucht van de dikke plofbank waar je zonder hulp niet meer uit kon komen. Lees verder

dag van de operatie (en de dag daarna)

Operatie geslaagd! Annemieke is om 11.30 de OK opgereden en na het aanleggen van het infuus is de operatie om 12.30 begonnen. Deze heeft bijna drie uur geduurd. Ik heb haar om 15.30 even gesproken toen ze nog op de uitslaapkamer lag en net vijf minuten wakker was. Ze is erg vrolijk, waarschijnlijk heeft ze een roesmiddeltje gekregen dat op haar lijf geschreven is want ze heeft veel over de kinderen ‘gedenkt’ (haar woorden..) en lekker veel aarbeien gegeten tijdens de operatie. Zo zie je maar weer. Ze gaat nu even naar haar kamer om wat te eten. Daarna rusten en slapen. Morgen zien we de chirurg, maar het is nu vooral rusten en herstellen.

Inmiddels nog wat nieuwe info (8 juli): chirurg is eind van de middag al langs geweest en hij was tevreden over de operatie. Geen gekke dingen gevonden of gezien en alle klieren zijn op een goede manier weggehaald. Ook bij de borst is er niets blijven zitten wat er niet zou moeten horen. Annemieke voelt zich goed. Geen misselijkheid, pijn valt mee en de wond herstelt erg goed. Als dit zo doorgaat dan is ontslag a.s. vrijdag niet ondenkbaar! Eerst de nacht nog even door zien te komen.

Het is nu donderdagmiddag 9 juli en het gaat de goede kant op. Infuus is eruit, morfinepompje is verwijderd en ze loopt af en toe wat rond met twee zakjes wondvocht onder de arm. De rest van de dag brengt ze gezellig keuvelend door met haar kamergenote mevrouw Assink, een kranige tachtiger met de levenslust van een twintiger. Ze is nog wat duizelig door de lage bloeddruk, maar dat gaat vanzelf over. Morgen worden de drains verwijderd en komt ze thuis. Lekker snel allemaal. Binnen drie weken moet ze alles weer kunnen doen met haar arm, ook de bovenste keukenkastjes uitsoppen en de ramen wassen, althans die werkzaamheden werden vanochtend door de (mcp) fysiotherapeut aangeraden (haha). Belangrijkste is dat ze goed begint aan de chemo. Die staat nog niet gepland maar we houden zelf rekening met het eind van de zomer. Voor nu: pluk de dag.

Bedankt voor alle leuke reacties allemaal! Ze zijn zeer welkom. Groeten, Henri

kinderlogica

Hoe vertel je kinderen dat je ziek gaat worden? Wij deden het tijdens het eten, voor het toetje. Ze wisten alle vier dat ik weer naar het ziekenhuis was geweest en dit keer samen met papa. Dat was nog nooit eerder gebeurd en daarom moest er wel iets heel speciaals aan de hand zijn. Een keertje diep ademhalen en toen hebben we uitgelegd dat er hele kleine deeltjes in mama’s borst zitten die zorgen dat de borst ziek wordt. Als ik er niets aan zou doen ik zelf ook ziek zou gaan worden. Pats-boem, dat was het. Geen moeilijke dingen. Kanker werd opeens kinderlijk eenvoudig om uit te leggen. Lees verder