Vakantiewerk

De vakantie is nog slechts een paar weken van ons verwijderd. Na veertig weken regelmaat komt alles op losse schroeven te staan. Rammelend ga ik door de weken. Het is nog niet zo ver. Nog niet. Een vakantiebaan. Blij vertel ik dat je naast het frisse ontwaken ook nog een zakcentje kan verdienen. Hoeveel kan ik ze niet vertellen maar er is een jeugdloon voor vakantiewerkers, dus dat komt wel goed. Niet te veel pushen wordt me al dagen lang ingefluisterd. Nee, ik weet het. Lees verder

Angst

Angst

Ben je bang
Ik niet zeg ik zachtjes
aarzelend, met moeite
ga ik door de dag
ben je bang
Ik wil het niet fluister ik onhoorbaar
leven in het moment van voelen, ruiken, proeven
ben je bang
de angst vlucht door mijn vingers weg
duikt op wanneer ik dat niet wil
Ja ik ben bang
maar niet voor lang
de handen pakken het vast
laten het los
angst vliegt weg
ik voel me vrij

rood wit blauw

Wanneer ik de afspraak met de oncologie noteer in de gezinsagenda zie ik in mijn kriebelige handschrift staan ‘ Rijden plus lopen.’ Verdorie helemaal vergeten, het jaarlijkse wandelspektakel gaat deze week weer van start. Vier dagen lopen met een rugzakje, een rol King pepermunt en petje tegen de zon of regen. Aan het einde ontvang je een medaille aan een fris rood wit blauw lint. Lees verder

muffin top

Als iemand verlegen zit om ‘High Tea’ adresje ben je aan het juiste adres. De afgelopen maanden hebben ik nog nooit zoveel sandwiches, scones en muffins gegeten. De bewijzen van al die bijzonder gezellige uurtjes leg ik vast met mijn telefoontje. Om ze later te delen met wie daar interesse in heeft. Lees verder

tofu

Er is al veel over geschreven maar pubers verkeren in een fase van hun leven waarin er bar weinig ruimte is voor anderen. Tussen mijn dertiende en zeventiende lag ik ook het liefst om mijn bedje starend naar de muren. Onbegrepen. Onaantrekkelijk. Ongewenst. Voor mijn gevoel regende het de hele dag maar ik was niet van plan een regenpak aan te trekken. Het is vakantie en ik verheug me om een hele week samen te zijn. Rust, aandacht voor elkaar, niets moet en laat het maar een beetje gebeuren. Lees verder

Bleu, blanc rouge

Een schouwburgbezoekje is echt een avondje uit. De verrassing van het programma, de rij waar je ineen geklemd tussen de onbekenden naar het optreden kan kijken en het geroezemoes tijdens de pauze. Allemaal factoren die belangrijk zijn voor een boeiend avondje uit. Het laatste bezoek was in Amsterdam. Ik had een klein hotelletje geboekt en ‘s avonds een voorstelling in de stadschouwburg. De verwachtingen waren hoog gespannen, tenslotte waren dit acteurs van naam . Na een half uur was al duidelijk dat mijn cultuurliefhebbende partner er het zijne van dacht, een zacht geronk klonk langs rij vijf. Lees verder

Kompas

Heel vaak dringt de gedachte aan me op:’ hoe nu verder?’ Een leven zoals het was is voorbij, voor ons allemaal. Als je eenmaal geconfronteerd wordt met de eindigheid van het leven is niets meer hetzelfde. Een veranderende werkelijkheid die de nodige aanpassingen kost. En misschien ga ik ook nog heel lang verder. Niemand die het weet en wellicht is dat ook wel prettig, niet alles te weten. Lees verder

Geboorte

verlangen naar nog een wonder
ongeduldig
het eerste geluidje, stil
zoeken naar bescherming en warmte
voorzichtig op mijn borst
de oogjes klein en open
het mondje zoekt
een grote hand om het hoofdje
nu voor altijd samen
kom maar kleintje
wij zijn er voor jou
herinnering aan elf jaar geleden
de schemering maakt het moment los van de werkelijkheid
de dag opent een heel nieuw jaar
nog zoveel voor je
in gedachten reis ik met je mee
moeder en dochter
voor altijd

Day After

Ik wist dat het zou gaan gebeuren. Elke drie maanden ben ik de klos. ‘S ochtend had ik een liter water smakend naar zeepsop weggewerkt en werd ik door mijn altijd geduldige en dit keer ook wat nerveuze chauffeur naar mijn afspraken gebracht. Op de röntgen een infuus vanwege de mooie en vooral dunne aders en hup door naar de scanapparaten. Geroutineerd loop ik door de ruimte. Lees verder

Op reis

Even weg zei ik
je regelt het maar zei jij
Zes nachten van huis
het was niet de reis
zo bijzonder maar het zijn
van zes nachten samen
op een vreemde plek
met nieuwe geluiden en uitzichten
de plattegrond van hand naar hand
de keuze valt
op de ervaring samen
een geur, een smaak , een gevoel
De trap in de metro, elke dag ergens
anders dan waar we vandaan kwamen
met zes op reis
ik zou het zo weer doen
even samen weg
regel jij het?

Een gedicht van niets

Een gedicht van niets

Ik wil zo graag dichten
over jou en over mij
Schrijver van mooie woorden
In een regel alles op een rij
zinnen die betekenen
over vroeger en nu
niet over toekomst of wat gaat komen
maar deze gemankeerde dichter kan slechts dromen
met mijn ogen dicht geef ik me over
aan gedachten , zonder punt en zonder begin
ik blijf in gebreke
en toch
misschien beter dit
dan helemaal
niets

Voor altijd mens

Ons leven gaat net als dat van iedereen door. Net als iedereen doen wij ook onze boodschappen. De ervaring van een triviaal supermarkt bezoek verloopt echter wel eens wat anders. Bijna klaar zie ik vanuit mijn ooghoeken een volle kar aankomen. Strategisch wordt deze in het gangpad geparkeerd. Net als ik wil wegdraaien wordt mijn arm vastgepakt. ’En gaat het allemaal goed?’ Ik hakkel. Verdorie heb ik me weer laten overrompelen. ’Ja-ha, gaat redelijk hoor.’ Lees verder

Vergeten filmpje

Wanneer je leven flink opgeschud wordt, komt de rust als een lang verwachtte belofte. Op dat soort momenten krijg ik heel veel zin om op te ruimen. De kasten leeg te maken, de gordijnen van de rails te halen en de stoep te vegen. Gelukkig hebben we daar allebei last van en zo gebeurt het dat we systematisch door het huis lopen om de boel te reorganiseren. Lees verder

slikken

De hele huis is nog in rust. Zonder te aarzelen dit keer zet ik de benen buiten bed. Even een rilling, slaapmuts snel op, en dan richting mijn ‘werkkamer’. Sinds een paar dagen heb ik er weer een kuur bij. De grote schoenendoos zit vol doosjes met strips en potjes met felgekleurde etiketten. Als een gifmengster pak ik mijn bakje erbij en vul de reservoirs. Eerst een cracker, dan het maagdrankje met chemische peppermuntsmaak, dan de paracetamol en dan de dexamethason. Dan twee uur wachten en dan vijf enorme pillen. Als kind kon ik nog geen verpulverd aspirientje weg krijgen en nu sla ik alles met glans achterover. Lees verder

Slaap

Het is nog donker wanneer ik wakker word. Ik buig me over mijn knorrende wederhelft heen en zie dat het 04.30 is. Verdorie, weer niet gelukt. Even twijfel ik nog maar dan besluit ik om de wc op te zoeken. Terug in bed, draai me nog eens om en dan gebeurt het. Mijn wereld van gedachten eist haar aandacht. Een studentenkamer, in de mooiste stad van het Noorden. Na veel gedraai en gelach eindelijk een eerste etentje met hem, bij mij op een bijzonder gammel balkon. Met goedkope wijn en veel chocolade toe. Een romantische plek, mos op het vergane hout en onkruid groeit uit de regenpijp. Wat kan het leven mooi zijn als je twintig bent. Lees verder