operatie

Vanmiddag heb ik de dame van het afsprakenbureau gebeld, wanneer ben ik aan de beurt? Helaas niet om 8.00 in de ochtend zoals ik via onze connectie met de ok had begrepen maar in de middag. Om kwart over negen moet ik me met m’n tandenborstel en schone onderbroek melden en dan gaat het beginnen. Alles is hier geregeld en ik heb er vertrouwen in dat alles goed komt. De volgende krabbel zal van Henri zijn…tot over een paar daagjes!!!!!

Foto’s

Annemieke

Klik op foto voor meer foto's

vergeten groenten

We koken gevarieerd, gezond en met smaak. We geven onze kinderen het beste van het beste. Om eens wat anders te eten dan broccoli en boontjes uit Egypte hebben we sinds een aantal maanden een groente-abonnement. Elke dinsdag staat de bruine papieren ecologisch-afbreekbare tas op ons te wachten. Boordevol vitaminietjes en zonder verdachte toevoegingen. De appels hebben een plekje en de sla zit vol zand en rupsen. Wat een pret. Lees verder

huisvrouw

Sinds een aantal jaren ben ik een thuiswerkmoeder, een bewuste moeder of eigenlijk net als generaties voor mij: een huisvrouw. Ik herinner me de nostalgische plaatjes van een vrouw met de plumeau in haar ene hand en het kookboek in haar andere. Aan haar kleurige schort trekken een paar frisse blonde kindertjes met blozende wangen en strikken in het haar. Het gezicht van de vrouw is vriendelijk en zelfbewust, de ogen iets naar boven gericht. Lees verder

vegetarisch vlees

Het eten van dieren is niet aan mij besteed. Ik heb er geen enkele moeite mee dat een kip wordt opgepeuzeld maar toch zie je mij geen vlees eten. Het grote waarom moet ik je schuldig blijven. Verwacht van mij geen preek over kleine hokjes, slecht leven en hormonen. Ik ben geen wereldverbeteraar of idealist. Althans dat denk ik. Geen gehakt door de chili, geen ballen in de soep en er is bij mij geen kip in de kerrie te vinden. Nogmaals waarom? Simpel: zonder voel ik me beter. Lees verder

kinderlogica

Hoe vertel je kinderen dat je ziek gaat worden? Wij deden het tijdens het eten, voor het toetje. Ze wisten alle vier dat ik weer naar het ziekenhuis was geweest en dit keer samen met papa. Dat was nog nooit eerder gebeurd en daarom moest er wel iets heel speciaals aan de hand zijn. Een keertje diep ademhalen en toen hebben we uitgelegd dat er hele kleine deeltjes in mama’s borst zitten die zorgen dat de borst ziek wordt. Als ik er niets aan zou doen ik zelf ook ziek zou gaan worden. Pats-boem, dat was het. Geen moeilijke dingen. Kanker werd opeens kinderlijk eenvoudig om uit te leggen. Lees verder

zwemdiploma

Er is natuurlijk niets mooiers, fijner en boeiender dan praten over je eigen kind. Ze zijn de meeste bijzondere wezens op de hele aardbol en dat kan ook niet anders want ze lijken op jou! Liefde maakt blind. Vorige week zag ik hoe ze een slakkenrace lieten eindigen met een zoutbad voor de winnaar en keek opeens heel anders naar onze lieve schatjes. Of die ene keer dat we met een huilende kleuter met klonten bloed in het haar naar de huisarts moesten omdat haar onschuldig kijkende zusje van tweeënhalf haar met het zandbakschepje op haar hoofd had geslagen. Je zag het kreng denken: ik had je gewaarschuwd…
Lees verder

zomertijd

Overal om ons heen gonst, broeit en zoemt het. Het voorjaar dient zich aan. Iedereen heeft het er over, bij de kassa, in de kantine en in de rij bij de viskraam. Wat een verschil kan wat zonlicht maken. De donkere dikke jassen verdwijnen en lichte luchtige stoffen nemen de plaats in. Buren ontmoeten elkaar weer bij het knippen van heg. De grasmaaiers maken weer hun rondjes. De trampolines staan weer klaar om besprongen te worden. Lees verder

Gruiten

Als kind werd ik gepest. Niet om mijn bril en niet om mijn belachelijk kleine oren, nee niets van dat alles. Ik werd regelmatig opgejaagd en uitgelachen door mijn medekleuters omdat zij mij te dik vonden. Ik neem aan dat er nu een aantal van jullie beginnen te gniffelen, allemaal hebben we wel eens de gek gestoken met de zwaktes van een ander. Ook op zeer jonge leeftijd. Het feit dat ik dik was heb ik pas begrepen toen het mij toe gefluisterd werd in de rij tijdens de gymles. Later toen de strakke spijkerbroeken in de mode raakten heb ik uren in pashokjes doorgebracht tot het verlossende woord werd gesproken: ssstrechtss… De rol van mijn moeder was als die van een zwaan wier instinct zei dat haar lelijke jong zou uitgroeien tot een schoonheid. Alle grillen van niet-eten en later natuurlijk heel veel fout-eten heeft ze afgedaan met een ophalen van haar schouders: ‘je hebt gewoon zware botten!’. Ja, dat heeft geholpen zul je denken. Want tegen zware botten valt niets te doen en het eten van al die boterhammen met speculaas en kuiltjes met jus in de stamppot wel! Lees verder

Vakantie

Een jaar heeft 52 weken en tijdens een aantal van die weken zijn er geen verplichtingen: vakantie. Voor de één betekent dat onder de luifel met een stapel oude leesportefeuilles. Fijn de hele dag je buren groeten. Als het donker wordt kun je klaverjassen met je schoonfamilie. Voor de ander uren in het vliegtuig met als bestemming een onuitspreekbaar oord. Overdag kan je niet buiten zijn vanwege de brandende zon. ‘s Nachts doe je geen oog dicht vanwege de muggen. Wat te doen met die kostbare vakantiedagen?
Lees verder

Marktplaats

Iedereen doet het en het is geen geheim: wie niet online is kan zich een grote sufferd noemen. In elke huiskamer staat in de hoek wel zo’n ding te snorren. Soms verborgen in een handige klepkastje maar meestal prominent aanwezig in de woonkamer. Het werkwoord ‘googelen’ staat in de Dikke van Dale. Heb je nog nooit je eigen naam ingetypt bij Google? Dan ben je nog niet echt thuis in cyberspace. Lees verder

Chloor

Iedereen heeft leren zwemmen en wat was ik blij dat ik het felbegeerde papiertje in mijn handen hield. Als ik aan het zwembad van mijn jeugd denk komen de herinneringen vanzelf boven. De badmeester met de witte klompen, het gegil onder de koude douche en bovenal de haak die boven je hoofd hing. Slechts het zingen in de bus vanaf de achterste rij was iets om naar uit te kijken.
Lees verder

Een vreemd plekje

29 mei 2009

Bezoek aan de huisarts. Ik heb al een aantal weken een wondje, een vreemd plekje op mijn borst dat maar niet wil genezen. Ik geef de nieuwe sport-bh van Bjorn Borg de schuld. Er vormt zich een korstje en dan is het weer open. Met enige schroom ga ik naar de huisarts. Ik voel me al snel een zeurpiet want er is toch niets aan de hand… Maar de huisarts weet het ook niet. Geen knobbeltje maar hij wil me niet naar huis sturen met een zalfje. We maken een afspraak voor een bezoek aan de mammapoli in Meppel.

11 juni 2009

Bezoek aan dokter Kusters. De chirurg van de mammapoli voelt ook niets en ziet er niets geks aan. Wat onrustig inderdaad. Voor de zekerheid maar even een mammografie en een echo. Ik neem de trap naar de boven om vervolgens mijn borsten plat te laten persen. Hier geen bijzonderheden maar dan de echo. Ik lig te wachten in een ruimte, op de achtergrond hoor ik zacht gepraat. Het duurt een poos maar dan is de radioloog er. De echo doet me denken aan de termijnecho’s die ik heb gehad bij de zwangerschappen van Ilja en Anatal. De radioloog zoekt naar afwijkingen en bijzonderheden. Helaas. Die vindt ze. Midden in mijn borst, achter het tepelhof is een plek. Tussen de 2 en 2,5 centimeter. Ze gaat direct door naar mijn lymfeklieren onder de oksel. Ook daar is een plekje, waarschijnlijk een kliertje die is opgezet, maar dat is niet ongewoon. De assistente legt uit dat ze direct puncteren om weefsel af te nemen voor verder onderzoek. Ik lig te trillen op de tafel. Kut, wat nu? Over een week zal er uitslag zijn. Ik mag naar huis. De avondvierdaagse is in volle gang. Met een hoofd vol watten loop ik door Steenwijk. Blij als ik mijn kinderen en Henri zie.

18 juni 2009

De eerste keer ben ik alleen naar het ziekenhuis geweest. Nu gaat Henri mee. We hebben de verschillende scenario’s besproken en een week tussen hoop en vrees geleefd. Het feit dat er twee plekken zijn heeft ons doen beseffen dat het serieus is maar wat er aan de hand is weten we niet. Dr. Kusters onderzoekt me wederom en voelt opnieuw niets. Toch heeft hij slecht nieuws. Onderzoek in het lab heeft vastgesteld dat er een kwaadaardige tumor in de borst zit. Van de lymfeklieren weten ze het nog niet. Er is onvoldoende weefsel uit de oksel afgenomen en dat moet over worden gedaan. Ik huil. Henri blijft rustig en regelt de afspraak voor een nieuwe punctie.

19 juni

De punctie in de oksel wordt stevig aangepakt. In totaal wordt er drie keer gepuncteerd en we zien een hoop vocht en bezinksel. Hopelijk is dit voldoende. We gaan weer naar huis. De uitslag komt weer een week later. Het is feest in Nijeveen, de straten zijn versierd maar dit jaar doen we het even rustig aan. Met een misselijk gevoel sta ik langs de kant als de buurt met Henri en de kinderen op de wagen langskomt. Volgend jaar weer!?

25 juni

We zijn weer bij Kusters. Eind van de middag en snel aan de beurt. Ergens ga ik er al van uit dat de lymfeklieren ook aangetast zijn. Ze zijn niet voor niets vergroot denk ik maar. Maar de punctie heeft weer niets opgeleverd. Er is niets gevonden maar gezien de aard en grootte van de tumor in de borst zijn er aanwijzingen dat er lokale uitzaaiingen zijn. In mijn rechterborst zit een ductaal carcinoom, niet-hormoongevoelig, met een doorsnee van 2,5 centimeter. We moeten besluiten hoe we verder gaan. Opnieuw puncteren, een schildwachtklierprocedure of een okselkliertoilet (alle lymfeklieren verwijderen). Gezien de tijd (ik wil niet langer wachten) en zo min mogelijk risico besluiten we naast de borstamputatie te gaan voor een klassiek okseltoilet (wat een rotwoord). We geven dr. Kusters een hand en ik zal hem pas weerzien op de dag van de operatie. Het wachten is nu op het bericht van het opnamebureau.

Van Mij

In 1969 werd ik geboren in het gezelschap van mijn zus Inge. Mijn moeder had de weeën nog doorstaan achterop de verschoten scooter van mijn vader. Er was al een oudere broer die wild werd van de wortels bij de groenteboer. Dat is al bijna veertig jaar geleden. En inderdaad is er in die tijd veel gebeurd. Fantasticlife gaat over mij. Over wat mij verwondert en bezighoudt. Ik schrijf het voor alle mensen die met hun beide voeten op de grond staan en met het hoofd in de wolken.

Van Annemieke

afspraak

Het afsprakenbureau heeft gebeld: het wordt woensdag. Dinsdag hoor ik tussen 12 en 2 hoe laat ik er woensdag moet zijn. Ik ben erg blij, gelukkig geen week later! M’n haren heb ik kort geknipt, lijk weer 18 maar ik weet niet of dat zo’n vooruitgang is…