oktober 27th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, oktober
Wil je mijn vriendje zijn? Hoe knullig het ook klinkt, vriendjes willen we allemaal. En hoe doen we dat? Juist. Door te netwerken en groepjes te maken. Het netwerken zit ons in de genen, in het bloed. We kunnen niet zonder, het geeft ons bestaan structuur en zin. Wie ben je, wat doe je en nog duidelijker: met wie ben je. Ons hele leven lang zijn we bezig ons bestaan vast te leggen in clubjes, dwarsverbanden en netwerken. Netwerkenderwijs creëren we een ‘sociaal profiel’. Lekker makkelijk zo’n etiketje. Ik heb me altijd tegen dat profileren verzet, maar zonder veel succes. Al voelen we ons nog zo uniek en bijzonder, iedereen gaat hup, in een hokje. Hoe hard je het ook probeert, je ontkomt er niet aan. Van kleuterschool tot rustoord. Zijn het op de kleuterschool de zonnetjes – vrolijk en blij -, de maantjes – rustig en stabiel – of de raketjes – energiek en luidruchtig-, in de ontmoetingsruimte van het verzorgingstehuis zijn de kaarttafels verdeeld tussen boeren, burgers en buitenlui. Het is ‘des mensch’. Samen is vertrouwder dan alleen. Lees verder
Reacties uitgeschakeld voor Vriendje worden? | RSS Inschrijving
oktober 15th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, oktober
Met de afstandsbediening in de hand lig ik rillerig op de bank. De oude slaapzak maar weer eens uit de kast getrokken, kop thee met een reep Tony Chocolonely bij de hand. Ik ben wel toe aan iets ‘leuks’, maar wat? Mijn favoriet, de pinguïns van Madagaskar zijn al lang geweest. ‘Yo Skipper! We are on a special mission. Are you ready for it?’ Na dit curieuze hoogstandje tussen de voor de rest tenenkrommende rommel van Comedy Central, zap ik gedachteloos verder en beland bij een serieuze zender. In beeld verschijnt een frisse West-Friese kop. Sportief, leuke blauwe ogen. Hij is de eigenaar van een bank, helemaal van onderaf aan begonnen, met niks. Als kijker heeft hij direct mijn sympathie. Een nuchtere, eerlijke man. In een volgende shot zie ik een dun hoofd verschijnen, een advocaat. Weer van die blauwe ogen, maar nu bijgestaan door een harde, sarcastische glimlach. Klaar om te overreden of belachelijk te maken. Brrrr. Ik trek de slaapzak nog wat hoger op en zoek naast de bank in de grote uitdeelzak naar het laatste zakje paprika chips. Mijn dagelijkse portie chemo-chips, sorry kids, we are on a special mission! Lees verder
Reacties uitgeschakeld voor Blauwe ogen | RSS Inschrijving
oktober 15th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, oktober
Telefoon. Het is m’n oudste neefje. De Harry Potter van de familie. Hij heeft volgende week een spreekbeurt en wil wat informatie van mij hebben. ‘Tuurlijk jongen, vraag maar raak’. Ik doe de deur naar de woonkamer dicht om het gegil van onze kinderen te dempen die onder aanvoering van de jongste karate oefenen. ‘Waar ga je het over hebben? Het heelal, tropische vissen, de prehistorie?’ Nee. Hij wil het over kippen doen. ‘Leuk’, reageer ik. Enigszins teleurgesteld pak ik een keukenstoel om deze boodschap op me in te laten werken. Informatieverwerking, spreken in het openbaar, presenteren, ze kunnen er niet jong genoeg mee beginnen. Als je de debating programma’s op televisie ziet dan voel je toch die lichte druk om net zo goed te kunnen discussiëren, pareren en debatteren als de Griekse wijsheren. Goed, kippen dus. ‘Hoeveel tijd heb je’, vraag ik hem. Lees verder
Reacties uitgeschakeld voor De Spreekbeurt | RSS Inschrijving
oktober 13th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Krabbels over kanker
Vanochtend om 9.00 heb ik me weer gemeld aan de balie voor de dagopname op afdeling B6. Gisteren nog bloed laten prikken en die extra dagen hebben me goed gedaan! Ik mocht beginnen. Tijdens het gesprek met de oncologieverpleegkundige vonden we het raadzaam om ook even naar mijn ‘hangende oog’ te laten kijken. Geen ontsteking te zien (gelukkig maar) maar wel uitdrogingsverschijnselen. Meer knipperen was het advies. Ik geef jullie dus nu een vette knipoog. Het prikken vanochtend was opnieuw treurig. Na twee pogingen op de afdeling en twee op de OK werd de echte man er bij geroepen: de anesthesist himself. Flinke naald en daar zat ie dan. Volgende keer mag ik direct door naar meester Prikkebeen. Voor nu nog even rust houden. Vanmiddag komt iemand de ‘neulasta’ brengen; weer iets nieuws, een prikje om de witte bloedlichaampjes op te peppen. Met de herfstvakantie in het vooruitzicht wens ik iedereen alvast het beste en ben superblij met al die lieve aandacht. Niet te veel verwennen, want dan ga ik me nog patiënt voelen (grapje, ga vooral zo door)
(3) Reacties | RSS Inschrijving
oktober 10th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, oktober
‘Wat ga jij straks doen na school?’ Twee meiden bij de bushalte. Lange haren, strakke broek en een grote tas van H&M aan hun voeten. ‘Mwah’, kauwt de ene, ‘iets met uiterlijke verzorging’. ‘Hee, dat lijkt mij nou ook wel leuk’, echoot de ander. De kaken gaan nog een tijdje op en neer en met grote belangstelling worden de scooters bekeken die langs knetteren. Onopvallend zuchtend stap ik over de plastic tassen en vervolg mijn weg naar de speciaalzaak voor protheses. De oude sok werkt niet meer en het is tijd voor een beter front. De zaak is half verborgen tussen twee scheefhangende herenhuizen. In de smalle etalagepui staan aangeklede poppen met zachte lingerie in lichte pastelkleuren. De folder beloofde me het herstel van mijn ‘vrouwelijk silhouette’ en een ‘gevoel van zekerheid en zelfvertrouwen’. Tja, daar kun je nooit genoeg van hebben in tijden van crisis en dus maakte ik een ‘vrijblijvende afspraak’. Aarzelend druk ik op de bel. Lees verder
Reacties uitgeschakeld voor Uiterlijke verzorging | RSS Inschrijving
oktober 7th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, oktober
Het is stil in huis. Man weg. Kinderen weg. Katten die liggen te slapen na een lange nacht.
Ik, de thuiswerkmoeder in dit geval, leg de krant voor me op tafel en dans, nee zweef door de keuken naar het aanrecht. Daar staat hij dan. De schat. Onze nieuwe aanwinst. Hij glimt, blinkt en de bonen maalt hij zelf. Sinds een tijdje zijn wij de trotse bezitters van een koffiemachine, en wel van het paradepaartje van Zwitserse espresso-industrie: de impressa F70. One touch, full control. Platinalook. Ubercool ding. De zomervakantie kwam er dit jaar niet van en dan maar de luxe van het Zwitserse koffie maken. Na jaren van prut en drap belooft dit apparaat ons de èchte authentieke koffiesmaak. Mmm, in gedachten hoor ik de swingende Zuid-Amerikaanse salsa en zie het vriendelijke koffieboertje relaxed zijn boompjes kaal plukken. Een nieuwe tijd breekt aan. Met sacrale toewijding is onlangs door een coffeeholic onze ruime woon-werkkeuken tot een senseo-vrije zone verklaard. En dat wil wat zeggen. Lees verder
Reacties uitgeschakeld voor Koffieleut | RSS Inschrijving
oktober 7th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Krabbels over kanker
Gaat alles lekker en ben je helemaal klaar voor de volgende stap spelen de leukocyten je flink in de kaart. De witte bloedlichaampjes die voor mijn afweer zorgen zijn te laag. De start van de Docetaxel kuur moet worden uitgesteld. Volgende week mag ik het opnieuw proberen. Het is net als een moeilijk proefwerk waar je vreselijk tegen op zag, het gaat niet door: opluchting maar nu nog langer wachten!! Sip. Balen en boos. Voordeel is dat ik nu wel de sportdag van de jongsten kan bekijken, weer heel wat anders dan afdeling B6.
(3) Reacties | RSS Inschrijving
oktober 1st, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, oktober
‘Hebben er vroeger ook oermensen in ons huis gewoond?’ Een paar ernstige ogen kijken mij aan in de spiegel van de auto. ‘Je bedoelt in jouw bed geslapen?’, grap ik terwijl ik de afslag richting het historisch openluchtmuseum neem. We hebben een dagje geschiedenis als attractie beloofd. Bij het invoegen tussen twee vrachtwagens loeit de hoorn van de achterste truck. Ik zwaai even vriendelijk terug. Sukkel. Op school leerden we tijdens de geschiedenislessen hoe het er aan toe ging in de prehistorie maar wat waren die oermensen een raar stelletje. Onwillekeurig verschijnt er een beeld in mijn hoofd van een oermens bij de Albert Heijn. Zijn houten knuppel in het karretje, berenvel over de schouders, sjokkend langs de stellingen. Lees verder
Reacties uitgeschakeld voor Oerman | RSS Inschrijving
september 28th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Krabbels over kanker
De derde FEC kuur is geweest. Het begin was belabberd: pas na vier keer prikken was het raak. Daar kwam ook nog bij dat de medicijnen er wederom niet op tijd waren dus zat ik in een volle chemo-zaal met een gestresste verpleegkundige. Vol goed moed had ik nog afspraken staan voor de eerste week maar die heb ik allemaal moeten afzeggen omdat ik flink misselijk en naar was. Eén van de afspraken was voor een revalidatieprogramma. Na de intake was ik al hondsmoe en kwam ik tot het inzicht dat het nog veel te vroeg is om met sporten bezig te gaan. Eerst de chemo-periode afsluiten en mijn ‘goede periodes’ gebruiken voor dingen dichterbij huis. Na ruim een week heb ik meer energie en voel me stukken beter. Na een workshop van ‘Goed verzorgd, beter gevoel’ in het ziekenhuis met andere lotgenoten heb ik mijn weerstand op zij gezet en zelfs m’n pruikje op gehad. Weer even het idee hoe ik er uit zag met haar, ook voelde ik me minder patient! Een sjaaltje blijft echter wel het prettigst zitten. Tot zover weer, deze week nog een gesprek met de internist over de voortgang en dan begint na de verjaardag van Eliza weer een nieuwe kuur.
(2) Reacties | RSS Inschrijving
september 25th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, september
In de agenda heeft ze de datum met zonnetjes versierd. Deze week moeten de uitnodigingen worden rondgebracht. Ik open de oude-kast-van-oma. Dikke stofdraden liggen te vervilten tussen de stapels ‘belangrijke’ papieren, bergen nooit ingeplakte foto’s aangetast door de tijd en tientallen pakketjes kaarten. Een hoog opgestapelde berg papier ligt half achterover gekanteld tegen twee nooit gebruikte bloemenvazen. Waar ben ik aan begonnen? Een uurtje later zit ik op de grond tussen albums waar de foto’s uit vallen. ‘Mam, hoeveel nachtjes nog? Vergeet je mijn uitnodigingen voor mijn feestje niet? En de traktatie. Weet je wat ik wil hebben…?’ Tussen de mapjes foto’s zie ik een oude polaroid liggen. Een groepje kinderen in indiaan- en cowboytenue. Het buurjongetje met z’n brilletje waarvan een glas met een grote pleister is afgeplakt. De taart met kaarsjes. Het zijn er zes. Mijn moeder met minirok en vlinderbril buigt zich voorover om met het mes de taart te verdelen. Ranja. Koekhappen. Handen op de rug. Snoep uit een bak met water vissen. Lees verder
Reacties uitgeschakeld voor Kinderfeestje | RSS Inschrijving
september 21st, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, september
Het gemak dient de mens. Toch? Al generaties lang zijn we bezig ons bestaan vol te stoppen met handige hulpjes. Prettig. In de jaren ’60 showde mijn moeder zo trots als een pauw ons buurvrouwtje haar gloednieuwe halfautomatische turnamat met centrifuge. Destijds een ‘mieters’ apparaat. Aan apparaten in ons huis tegenwoordig geen gebrek maar wie gaat ze bedienen? Precies. Gelukkig vallen er bij ons thuis elke week beduimelde folders, gephotoshopte visitekaartjes en in elkaar geflanste uitvouwmenuutjes op de deurmat. Mannetjes en vrouwtjes voor al je probleempjes. Steevast prik ik ze op de noestige rand van het geinige schoolbord die een centrale plaats inneemt in ons onlangs gerestylde woonkeuken. Zoek je nog een state-of-the-art binnenhuisarchitecte, ik heb er één voor je. Maar goed, op maandagochtend komt het poetsvrouwtje – altijd goed voor een kleine milieuramp door het gebruik van liters chloor en antikal. Gisteravond sms’te ze mij: Hoi. Sorry. Kan niet komen. Kep een verhuisdoos op mijn pootje gekregen. Doeidoei. Lees verder
Reacties uitgeschakeld voor Mannetje Vrouwtje | RSS Inschrijving
september 13th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, september
De presentator, lamswollen sjaal om de hals geslagen, sluipt door de drukke winkelstraat richting de supermarkt. Hij kijkt samenzweerderig in de achtervolgende camera en lispelt: ‘Christa weet nog van niets, maar haar dochter Ellen heeft ons een lange brief geschreven waarin ze vertelt dat haar moeder al ruim vijf jaar geen contact meer heeft met Rachel, de zus van haar moeder. Wij gaan proberen beide zussen vanavond aan dezelfde tafel te krijgen voor een geweldig familiediner!’ Even later zwenkt de camera door lange gangpaden op zoek naar Christa. Ze schiet met haar bruine schortjurk tussen de rijst en pasta door en vlak voor het bereiken van de deur wordt ze tot stoppen gebracht door de presentator. ‘Hallo Christa!’ Ze kijkt ons verschrikt aan, met ogen verblind door het witte licht van de lampen. Achter Christa zien we collega’s op hun tenen meekijken, één van hen zwaait even kort naar de camera. Een bedrijfsleider verschijnt met de borst vooruit in beeld, hij steekt zijn duim op en loopt snel door. Christa zwijgt. Lees verder
Reacties uitgeschakeld voor Het familiediner | RSS Inschrijving
september 9th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, september
De schoolvakanties zijn ten einde en dat betekent dat we weer onder strak regime worden geplaatst. Het ritme van de dag wordt bepaald door de binnen- en buitenschoolse activiteiten, wekelijkse sport- en muziekafspraken en spontaan gemaakte kleuterafspraakjes. Het plannen en organiseren gaat, zoals valt te verwachten, niet zonder slag of stoot. Woensdagmiddag om twaalf uur staan er onder een stralende zon bij het schoolhek moeders met fietstassen vol boodschappen, oppasoma’s op stevige seniorensandalen en hier en daar een verdwaalde vader. In de loop van tijd heeft iedereen zo zijn eigen vaste staanplaats veroverd op de stoep voor de school. Als één van de laatsten arriveer ik, nog net op tijd om de rode klapdeuren open te zien gaan. De gesprekken tussen de ouders worden onmogelijk gemaakt door gillende kinderen die naar buiten rennen, de voorste troepen direct met hun teenslippers uitglijdend over het zandbakzand voor de uitgang van de school. Valpartijen, juffies die de geschonden knieën schoonmaken en de tranen wegvegen. Rugzakjes die door de lucht vliegen. Even verderop oververhitte kinderen die bekneld raken en fietsen die door de rij wachtende ouders worden geloodst. Binnen een minuut is er een complete chaos ontstaan. Lees verder
(2) Reacties | RSS Inschrijving
september 7th, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Columns 2009, september
Een gerinkel van kopjes en opgewonden stemmen vanuit de keuken haalt mij uit een diepe slaap. De zon probeert door de dichte gordijnen heen te prikken. Ik draai het kussen nog eens om en kijk de dag tegemoet. Morning has broken. Hoera. Bleek van de slaap en tussen de laatste restjes haar op m’n kussen wacht ik op wat gaat komen. Ze zijn al op de trap. Gekibbel wie het eerst naar binnen mag en of ze zullen zingen. Ik besluit te doen alsof ik nog slaap en de ogen gaan weer dicht. ‘Mama?’ boven mijn hoofd hangt het gezicht van de oudste, ‘Ben je al wakker?’ ‘Gefeliciteerd!’, roept nummer drie en landt bovenop m’n knie. Op het dienblad een stapel dubbelgeklapte boterhammen met appelstroop en pindakaas, een pak troebel vruchtensap en plastic bekers met afgeknaagde randjes. De anderen dragen voorzichtig zelfingepakte pakjes met een hoop plakband, veertjes, lintjes en glitters. In onafzienbare tijd is mijn bed beladen met onmisbare kostbaarheden: een doosje versierd met multicolor kraaltjes, een stenen hart, zeepjes die geuren naar Engelse drop, een opgezette eekhoorn en een knuffelezel met een batterij in zijn buik die, echt waar, het geluid maakt van een walvis op het droge. Zie hier hetgeen mijn kinderen denken wat hun moeder leuk vindt om te krijgen. Iedere keer weten ze me te verrassen. Lees verder
(2) Reacties | RSS Inschrijving
september 3rd, 2009 | RSS Feeds | Geplaatst in: Krabbels over kanker
Vorige week woensdag ben ik met de tweede FEC kuur begonnen. Het prikken ging goed, wel een dikke huid maar dat heb ik al vaker gehoord. We zijn ’s middags weggegaan naar Groningen, heerlijk gegeten in de Pauw en toen nog bij vrienden langs. Superdag. ’s Avonds was ik helemaal stuk, moe en misselijk. Ik ben nu in mijn tweede week en al weer aan het snotteren en keelpijn. De misselijkheid wordt ook veroorzaakt door de vieze smaak in mijn mond die niet weg gaat. Beetje actie en dan rust. Dat werkt het beste. Al met al gaat het lichamelijk redelijk goed met me. Psychisch valt het me wel zwaar. Maar ook dat heeft zijn tijd nodig. En tijd daar heb ik gelukkig genoeg van!
(1) Reactie | RSS Inschrijving
